Rozdział 147

„Czy możesz przejechać obok placu, zanim odejdziemy?” Teraz nadeszła jego kolej, by zmarszczyć brwi, cała jego twarz krzyczała niczym innym, jak tylko intrygą tego, co działo się w mojej głowie. Nawet ja nie zrozumiałem mojego nagłego pomysłu, ale nie zamierzałem się teraz wycofać. Freddie będzie bezpieczny, z jakiegoś powodu naprawdę ufałem Adrianowi. Nigdy bym nie pomyślał, że zaufam wilkowi, by zaopiekował się moim bratem, ale oto byłem, wiedząc, że jest bezpieczny. „Możesz Zostawić drzwi ciężarówki otwarte, dopóki nie odjedziemy porządnie”.

Skinął głową i wskoczył na fotel kierowcy, po czym powoli wyjechał i pojechał na plac. Wspomnienia wszystkich chłost, które otrzymałem na oczach wszystkich, przemknęły mi przez myśl, mała drewniana scena stała w całej swojej okazałości, podczas gdy dwa drewniane słupy, które były tam, aby zapewnić dostęp do naszych pleców, znajdowały się w jej centrum.

To tutaj król ogłosił swoje wykształcenie mojego rodzaju, to tutaj ciągnięto mojego tatę, zanim błagał mnie, żebym go zastrzelił, to tutaj otrzymałem pierwsze chłosty w nowym świecie. To tutaj moja matka otrzymałaby swoje chłosty, zamiast Freddiego. To było zasadniczo centrum każdej kary, jaką kiedykolwiek wymierzono.