Rozdział 141

Nie zdawałam sobie sprawy, jak delikatna i wrażliwa będzie moja skóra po ostatnim otrzymaniu chłosty, ale wszystko w tym jednym uderzeniu wybuchło czystą agonią.

„Odwróć się i stań twarzą do drzwi!” Pokręciłam głową i skuliłam się tak ciasno, jak tylko mogłam, byłam zawstydzona, tak zawstydzona tym, że jestem taka słaba przed Adrianem, ale nie mogłam już dłużej udawać. Siedziałam szlochając, tuląc kolana do piersi tak blisko, jak to możliwe, trzymając moje teraz lekko krwawiące plecy zwrócone w stronę drzwi, o które powinnam się opierać.

„Czekaj...” Adrian zrobił krok do przodu i spojrzał na mnie, jego oczy prawie zrobiły się czarne. Zawsze czasami zapominam, że ludzie są wyżej w hierarchii wilkami, niż naprawdę zdawałem sobie sprawę. „Czy nie mógłbym tego zrobić? Mam przejąć władzę jako alfa w przyszłym roku po ukończeniu szkoły, a nigdy nie ukarałem człowieka”.