Rozdział 3 Złamana obietnica

Mimo że wiedziałem, że Elliott był upartym człowiekiem, musiałem spróbować. W mojej głowie pojawił się pomysł. Spojrzałem na niego i powiedziałem: „Zgadzam się na rozwód, ale pod jednym warunkiem. Musisz zostać tu na noc i towarzyszyć mi jutro na pogrzebie. Podpiszę papiery rozwodowe natychmiast po pogrzebie”.

Szyderczy uśmiech dotarł do ciemnych oczu Elliota, gdy zmrużył oczy. Powiedział: „W takim razie proszę mnie”.

Puścił mój podbródek i wyszeptał mi do ucha: „Gianna, jeśli czegoś chcesz, musisz na to zasłużyć”.

Jego czysty głos ociekał pożądaniem i psotą. Było oczywiste, o co prosił. Nie mrugnąwszy okiem, objęłam go ramionami i podniosłam głowę, żeby na niego spojrzeć. Był ode mnie o wiele wyższy.

Wiedziałam, że to żałosne z mojej strony, że stosuję tę technikę tylko po to, żeby mężczyzna, którego kocham, został ze mną.

Właśnie gdy miałam wsunąć rękę pod jego koszulę, zatrzymał mnie. Spojrzałam w górę i zaskoczył mnie miłosny cień pragnienia w jego oczach. Usłyszałam, jak mówi: „To wystarczy”.

Nie wiedziałam, co miał na myśli. Gdy patrzyłam na niego z niedowierzaniem, rozebrał się i założył szarą piżamę.

Zajęło mi kilka sekund, aby zrozumieć jego działania. On zostawał!

Uśmiechnęłam się promiennie, ale moje szczęście nie trwało długo. Nagle zza okna dobiegł kobiecy głos. „Elliott...”

Po raz kolejny w ciągu ostatnich kilku minut byłem oszołomiony. Elliott wyszedł na balkon i spojrzał w dół. W mgnieniu oka wrócił, złapał płaszcz i wyszedł z pokoju, nie poświęcając mi ani jednego spojrzenia.

Ciekawość zaprowadziła mnie na balkon. Zobaczyłem Olivię stojącą na deszczu, ubraną w cienką sukienkę. Drżała, przez co wyglądała tak słabo i żałośnie.

Elliott nagle się pojawił. Zarzucił jej płaszcz na ramiona. Już miał ją zrugać, gdy go przytuliła i zaczęła szlochać jak dziecko. Zaczął ją czule klepać po plecach.

Ta scena udowodniła mi po raz kolejny, że nie jestem żadnym przeciwnikiem dla Olivii. Ta kobieta wciąż miała Elliota owiniętego wokół małego palca, mimo że był ze mną żonaty od dwóch lat.

Elliott trzymał Olivię w ramionach i przyniósł ją do domu. Stałam na schodach i wpatrywałam się w dwójkę przemoczonych kochanków, blokując im drogę.

„Zejdź mi z drogi!” – ryknął Elliott, patrząc na mnie z obrzydzeniem w oczach.

Czy byłam smutna, że przyprowadził kolejną kobietę, nie szanując mnie? Może...

Widok ten bardziej bolał moje oczy niż serce. W końcu, która kobieta byłaby zadowolona, widząc, jak jej zimny mąż traktuje swoją kochankę jak królową?

„Elliott, wiem, że nie masz dla mnie żadnego szacunku, ale czy nie szanujesz już swojego dziadka? Pamiętaj, że obiecałeś mu, że nigdy jej tu nie przyprowadzisz, dopóki będę mieszkał pod tym dachem”.

To było bardzo obraźliwe, że Elliott chciał zabrać Olivię do mojego domu małżeńskiego. To było jedyne miejsce, w którym nie musiałam z nią konkurować. Pozwoliłam jej mieć go przez niezliczone noce. Jak śmiała się tu pojawić i sprawić, by złamał obietnicę?

„Hę!” Elliott nagle prychnął. Odepchnął mnie i powiedział: „Masz o sobie zbyt wysokie mniemanie, Gianna!”

Te słowa wbiły tysiąc noży w moje kruche serce. Stałam tam, gdy Elliott zabrał Olivię do pokoju gościnnego.

Okazało się, że ta noc była przeklęta.

Olivia zawsze była chora. Ponieważ przemokła w deszczu, nie trwało długo, zanim się przeziębiła i miała wysoką gorączkę. Elliott był zmartwiony. Zmienił jej ubranie i wysuszył włosy, a ja patrzyłem na nich po tym, jak wślizgnąłem się do pokoju gościnnego.

Być może czuł się nieswojo lub zniesmaczony moją obecnością. Po ułożeniu kochanki do łóżka, rzucił mi zimne spojrzenie i powiedział: „Możesz pójść do starej rezydencji mojej rodziny i zostać tam na noc. Olivia ma gorączkę, a noc jest już dawno skończona. Nie mogę jej odesłać do domu”.

Co za bezczelność z jego strony! Wiedział, że noc jest już dawno skończona, ale wysyłał mnie do starej rezydencji. Czy tak bardzo mnie nienawidził? Ha-ha!

To była moja wina. Nie powinnam była tu przychodzić.

Wpatrując się w jego plecy przez nieokreślony czas, rozmyślałam, jak mu przypomnieć, jak daleko stąd jest stara rezydencja i jak niebezpieczne jest dla kobiety przebywanie na zewnątrz o tak późnej porze.

Wydawało się, że zapomniał, że tam stoję. Musnął czerwone policzki Olivii, patrząc na nią zmartwionymi i kochającymi oczami.

Było jasne, że moje bezpieczeństwo nie ma dla niego znaczenia. Udało mi się jednak powiedzieć spokojnie: „Zostanę w swojej sypialni. Nie mogę teraz iść do starej rezydencji”.

Nigdy nie naraziłabym się na niebezpieczeństwo tylko dlatego, że on potrzebował chwili samotności, by zaopiekować się Olivią.

Przeklinając w myślach tych dwoje, opuściłem pokój gościnny. Na korytarzu zobaczyłem, jak spieszy się Colton Blake. Miał na sobie czarną piżamę i parę klapek. Wyglądało na to, że wcześniej spał i przyszedł tak szybko, jak mógł.