Rozdział 478

Zacisnęłam zęby i pokręciłam głową, próbując otrząsnąć się z łez na twarzy. Miałam 30 lat. Jak kobieta w moim wieku może nadal płakać z powodu bycia zruganą? Jakie to melodramatyczne! Nie dałabym mu kolejnej szansy, żeby mnie zrugał.

„Nicholas, rób, co chcesz. Nie będę już wtrącać się w twoje sprawy”.

Ale gdy tylko to powiedziałam, jego uścisk na moim ramieniu zacieśnił się, ściskając mnie do tego stopnia, że poczułam ból głęboko w kościach. Nawet mój oddech bolał.