Rozdział 469

„To nie tak” – mówię, lekko pochylając głowę, zastanawiając się nad sobą. „Moi kumple – Jackson, szczególnie – są dla mnie... korzyścią. Nie słabością. Nie muszę od nich uciekać, żeby wykonywać swoją pracę; a jeśli muszę się od nich oddzielić z powodu zadania...” Wzruszam ramionami. „Dam im do zrozumienia”.

„W porządku” – mówi, podnosząc ręce, by zaprotestować przeciwko swojej niewinności. „Twoi kumple, twoja sprawa. Ale, Księżniczko, popełniłaś jeden błąd”.

„Co?” pytam, siadając prosto, nagle zaniepokojona. Uśmiech Faizy poszerza się, gdy mruga do mnie i spogląda na zegar na ścianie. „Zapomniałaś sprawdzić godzinę. A tata nienawidzi, gdy ludzie się spóźniają”. Łapię oddech, zrywając się na nogi. „Faiza!” – szepczę, natychmiast rzucając się do drzwi. „Jak mogłaś mi to zrobić!?”