Rozdział 426

„Wiesz, że nie wszystkie społeczności wilków były zadowolone z twojego dojścia do władzy dwadzieścia lat temu, Dominicu, kiedy ogłosiłeś wilki i ludzi równymi obywatelami kraju” – mówi Hank, wzruszając ramionami, jakby to było oczywiste.

Dominic kiwa głową, bo to prawda – i on jest tego w pełni świadomy.

„Cóż”, kontynuuje Hank, „niektóre z bardziej radykalnych grup pragną końca twoich rządów i powrotu narodu do tego, co rozumieją jako bardziej tradycyjną politykę z wilkami na górze i ludźmi na dole. A zwłaszcza grupa taka jak Społeczność, z jej poglądami na rolę kobiet w społeczeństwie? Społeczność nie ma żadnej realnej władzy poza kilkoma tuzinami bardzo zaciekłych wojowników, ale wszelkie informacje, które mają, przekazują Atalaxianom. To zdrajcy, Dominic”. Głos Hanka jest tutaj niski, przepełniony żalem. „Nie ma sposobu, aby owijać w bawełnę. Społeczność jest zaciekle anty-Sinclair i cholernie mnie martwi, że masz jednego z nich w Pałacu spędzającego święta z tobą”. Ella napina się, widząc, jak Sinclair zaciska szczękę i kilka razy uderza palcami o stół przed sobą, wyraźnie myśląc.