Rozdział 71

Punkt widzenia Billa

Poranek jest pochmurny i ponury, gdy jadę do więzienia. Jego masywne mury zwieńczone drutem kolczastym tworzą surową i odpychającą atmosferę. Przechodzę przez ciężkie metalowe drzwi, ich głośny odgłos odbija się echem za mną.

Idę długim korytarzem otoczonym przez strażników, ich twarze są bez wyrazu, a kroki metodyczne. Docieramy do strefy dla odwiedzających, surowego i oszczędnego pomieszczenia, podzielonego grubą, przezroczystą szklaną barierą biegnącą przez całą długość pomieszczenia. Po obu stronach szkła ustawione są małe kabiny z telefonami, aby odwiedzający mogli komunikować się z więźniami.