Rozdział 62: Paczka pełna niespodzianek cz. 1

(punkt widzenia Alexa)

W drodze powrotnej trochę dyskutowaliśmy o tym, co mogło kryć się za tą tajemniczą wiadomością, ale nie mieliśmy żadnych konkretnych pomysłów. Nie chciałem tego mówić, ale zastanawiam się, czy nie stoi za tym starszy Scott. Cóż, jaki lepszy sposób na odstraszenie wujka Tylera niż nastraszenie lub zastraszenie jego córki? Dlatego zachowałem tę myśl dla siebie. Nie chciałem, żeby wujek Ty myślał, że April nie jest tu bezpieczna. Nie żeby mógł mi ją odebrać w tym momencie, bo naznaczyliśmy się nawzajem, ale w tej chwili nikt poza naszą małą grupą jeszcze o tym nie wiedział. Albo tak mi się wydawało.

Powinienem był jednak wiedzieć lepiej. Kiedy wysiedliśmy z SUV-a, mój tata i wujek Tyler ruszyli, żeby oczyścić ścieżkę dla wojowników, podczas gdy ja miałem złapać to przerażające pudełko. Bethany została ze mną, paplając o czymś i w chwili, gdy wszyscy odeszli, podekscytowana złapała mnie za ramię. „Więc chcę to zobaczyć!” „Widzieć co?” Spojrzałem na nią zdezorientowany. Nie miałam pojęcia, o czym ona mówi, więc założyłam, że chodzi jej o pudełko. „Już widziałaś tego obrzydliwego wilka. Wszyscy widzieliśmy”. „Nie to, idioto! Twój znak!” Praktycznie krzyczała, a ja upuściłam pudełko i jednym płynnym ruchem zakryłam jej usta. „Cicho! Czy ty zwariowałaś! Jeśli ktoś cię usłyszy, April i ja będziemy miały duże kłopoty!” „Och, proszę. Nikogo nie ma w pobliżu!” Mrugnęłam do niej. Zaczynam się zastanawiać, czy ta laska jest naprawdę dupkiem. Przecież Destiny z pewnością pasuje do tego opisu, podobnie jak ta dziewczyna z Fate. Ale Bethany? Ona jest bardziej jak Zena i Forrest Gump, którzy mieli dziecko z miłości.