Rozdział 85: Księżycowa melancholia

Moana

Ku mojemu wielkiemu zaskoczeniu, obojętny miliarder Alfa prawie zaczął się otwierać na chwilę… Prawie. „Tak” – przyznał, gdy zapytałem, czy osoba, z którą kłóci się dziś wieczorem, to ta sama osoba, z którą słyszałem go kłócącego się wiele tygodni temu. Jego głos był niski i napięty, jakby nie miał wystarczająco dużo miejsca w gardle, aby wydusić wszystko jednym tchem. „Ktoś z mojej przeszłości. Przeszkadzają mi; zwykle zaczynają się od nowa mniej więcej o tej porze każdego roku, ponieważ…”

Ciemna kuchnia ucichła, gdy Edrick nagle powstrzymał się od powiedzenia czegoś więcej. Wpatrywał się w swoje dłonie, które leżały splecione na kuchennym blacie, ale po wyrazie jego twarzy i sposobie, w jaki nagle napięło się jego ciało, mogłam stwierdzić, że już czuł, że powiedział za dużo.