Rozdział 128: Śmiech dziecka

Moana

Tej nocy zasnęłam obok Edricka z pełnym sercem. Nie mogłam przestać się zastanawiać, czy to wszystko oznacza, że nasz związek może pójść dalej niż tylko udawany związek, ale nie chciałam spędzać zbyt wiele czasu na rozbudzaniu nadziei na wypadek, gdyby sprawy nie potoczyły się zgodnie z planem. Wiedziałam tylko, że mój wilk był szczęśliwy, że jest blisko niego, a ja również byłam szczęśliwa, że jestem blisko niego. Edrick również wydawał się szczęśliwszy niż zwykle i sprawiło, że pomyślałam, że może wszystko będzie przynajmniej trochę inne po naszym mini urlopie w górskiej posiadłości.

Następnego ranka obudziłam się czując ciepłe ramiona Edricka wokół mnie. Odwróciłam się w jego stronę, z twarzą pocieszająco zagrzebaną w jego piersi, tak blisko, że mogłam poczuć bicie jego serca. Poprzedniej nocy zasnęliśmy w szanowanej odległości między nami, ponieważ nie chcieliśmy być zbyt blisko, ale wyglądało na to, że po prostu nie mogliśmy uniknąć zbliżenia się do siebie podczas snu. Jednak nie mogłam zaprzeczyć, że poczucie jego bliskości dawało mi poczucie bezpieczeństwa i komfortu.