Rozdział 20

Punkt widzenia Daphne

Caleb dał mi prezent. Nikt poza Luną Almą nigdy wcześniej nie dał mi prezentu. Moja siostra przemycała mi książki, jedzenie i czasami jakieś małe smakołyki, ale nigdy nie brałam pod uwagę takich prezentów. Przeżyłam niezliczone urodziny i święta, podczas których nikt mnie nie zauważał, chyba że po to, by wydać rozkaz. Moje ręce się trzęsą, gdy próbuję zdjąć kokardkę z aksamitnego pudełka. Pudełko jest bardzo miękkie w moich rękach. Jestem oszołomiona, gdy w końcu je otwieram.

W miękkim aksamitnym pudełku znajduje się najbardziej czarujący naszyjnik, jaki kiedykolwiek widziałam. Na różowo-złotym łańcuszku, który jest bardzo delikatny, znajdują się maleńkie diamenty. Wszystkie prowadzą do nieskazitelnego diamentowego wisiorka w kształcie łzy w środku. O, bogini księżyca, na pewno to nie jest dla mnie. Jestem niezdarna, wiem, że to zepsuję. Kiedy mówię Calebowi, że nie mogę tego zaakceptować, zachowuje się, jakby miał złamane serce. Próbuję mu wytłumaczyć, że martwię się, że to zepsuję.