Rozdział 15

Punkt widzenia Caleba

Poczułem jej zapach, zanim jeszcze zobaczyłem jej twarz. Natychmiast mój wilk wył, mój. Moje serce stanęło w piersi, gdy weszła przez drzwi. Zapiera dech w piersiach. Nawet w spodniach dresowych i starym T-shircie jest najpiękniejszym stworzeniem, jakie kiedykolwiek widziałem. Ma długie nogi, a długie brązowe włosy spływają jej miękkimi falami po plecach. Wygląda na chudą i w głębi duszy zastanawiam się, kiedy ostatnio jadła.

Jej zapach jest odurzający, lepszy niż najlepsze wina, jakie kiedykolwiek wyprodukowano. Przypomina mi słońce, mieczyki, sosny i rozmaryn. Pachnie jak las wiosną, czysty, naturalny i mój. Mój wilk błaga, żeby wyjść. On praktycznie tego żąda. Chce wziąć ją w ramiona, trzymać i nigdy nie puścić.