Rozdział 14

Rozdział 14. Punkt widzenia Arii

Po przebudzeniu łóżko było miękkie, wygodne i ciepłe. Nie jak łóżko szpitalne, które było gumowym materacem z flanelowymi prześcieradłami i cienkim pokrowcem. Wiedziałam też, że nie leżę w łóżku sama. Mocno umięśnione ramię leniwie przerzucone przez mój tułów, ciepło jego ciała wsiąkało do mojego z jego klatki piersiowej mocno przyciśniętej do moich pleców. Odwróciłam głowę i spojrzałam na śpiącego Alfę. Musiał być pogrążony w głębokim śnie, bo chrapał jak krwawa piła łańcuchowa. Był środek nocy; mogłam zobaczyć księżyc wysoko na niebie przez okna, które oplatały połowę pokoju. Przewracając się na plecy, uwolniłam jedno z ramion i podniosłam jego ramię, które teraz znajdowało się pod moimi piersiami, odsuwając je od mojego ciała. Usiadłam i postawiłam stopę na miękkim dywanie, gotowa do ucieczki.

Spojrzałam w stronę drzwi i zaczęłam się podnosić, gdy zdałam sobie sprawę, że chrapanie ustało. Spojrzałam na niego, już nie spał; jego oczy były otwarte i wpatrywały się we mnie. „Nie zrobiłbym tego. To znaczy, możesz spróbować, jeśli to sprawi, że poczujesz się lepiej. Nawet dam ci przewagę.” Przetoczył się na plecy, zamykając oczy.