Rozdział 3

Wczesnym rankiem atmosfera w Lynch Group była poważna i zimna. Wszyscy pracownicy stali w schludnym szeregu, z szacunkiem czekając na przybycie swojego wielkiego szefa.

Gdy zegar wybił godzinę 8 rano, luksusowy samochód zatrzymał się przed wejściem. Mężczyzna wyglądający jak lokaj wyskoczył z siedzenia pasażera i otworzył tylne drzwi.

Z zimnym wyrazem twarzy Ethan uniósł swoje długie nogi owinięte w czarne spodnie i wyciągnął je przez drzwi, postawił stopy na ziemi, aby wysiąść z samochodu. Był apatyczny i arogancki, a jego aura była tak dominująca, że wszyscy w jego otoczeniu ledwo mogli oddychać.

Mężczyzna spojrzał przed siebie i wszedł po schodach.

„Tato!” Słodki, dziecięcy głos nagle przebił się przez ciężką atmosferę i wszyscy pośpiesznie podnieśli wzrok, by spojrzeć w kierunku, z którego dochodził głos.

Mała dziewczynka, która zdawała się pojawiać znikąd, niezgrabnie wspinała się po schodach. Miała na sobie różową sukienkę w stylu księżniczki. Mimo że nie można było dostrzec jej twarzy, emanowała szlachetnym wyglądem, tak jak pan Lynch.

Dziewczynka wspięła się po schodach i chwyciła się nogi Ethana.

Był olbrzymem w porównaniu do niej, a jej śnieżnobiałe ramiona mogły objąć jedynie jego łydkę.

„Tato!” Emma nadąsała się, wołając go jękiem. Tłum ogarnął szał.

Ethan opuścił głowę. Kiedy spojrzał na dziewczynkę trzymającą jego nogę, na jego twarzy pojawił się cień irytacji. „Puść!”

Dziecko podniosło głowę, odsłaniając rysy twarzy, które wyglądały w 70% do 80% podobnie do jego. „Tato...”

„Sir, to dziecko...” Oczy lokaja były szeroko otwarte, gdy stał obok Ethana. Dziecko wyglądało bardzo podobnie do Ethana!

„Tato, przytul, przytul…” Wyciągnęła swoje maleńkie rączki, a jej wielkie oczy wpatrywały się w Ethana. Jej oczy były czyste jak bezchmurne niebo.

Serce Ethana nieświadomie się roztopiło.

Kiedyś nie lubił dzieci, ale dziś z jakiegoś powodu chciał wziąć w ramiona to nieznane mu dziecko!

Po chwili wahania wysoki mężczyzna uklęknął i wyciągnął rękę, by ją podnieść, zanim wszedł do budynku. „Zamknijcie teren i zacznijcie dochodzenie!”

Tak małe dziecko nie mogło tu przyjechać samo.

„Panie Lynch, są już wyniki testów DNA”.

W biurze CEO na najwyższym piętrze budynku jego asystentka nerwowo podała mu raport. „Ona jest w rzeczywistości pańskim biologicznym dzieckiem”.

Ethan odebrał raport brutalnie: 99,9% podobieństwa. Ta mała dziewczynka była rzeczywiście jego córką.

Oprócz Elary nie pamiętał, żeby spał z jakąkolwiek inną kobietą...

Podniósł głowę z trzaskiem szyi, patrząc na dziecko siedzące na sofie. Oparła się o sofę z misiem w ramionach, gryząc cukierki owocowe, ciesząc się tym ogromnie.

Wyglądała, jakby to nie była jej pierwsza wizyta.

Wstał i podszedł do niej. „Jak masz na imię?”

„Jestem księżniczką Emmą!”

"Ile masz lat?"

Dziewczyna podniosła głowę, uśmiechnęła się do niego i wyciągnęła pięć palców. „Mam sześć lat!”

Serce Ethana zatrzymało się. Sześć lat!

Gdyby Elara nie umarła wtedy, ich dziecko miałoby sześć lat.

Czy Elara przeżyła wypadek samochodowy sprzed sześciu lat?

W oczach mężczyzny pojawił się cień podniecenia.

Niezliczoną ilość razy wysyłał ludzi w celu przeprowadzenia dochodzenia, a nawet wynajął kogoś do akcji ratunkowej na morzu, która trwała cały miesiąc, ale nie udało mu się w ogóle znaleźć ciała Elary.

Nagle dziecko przed nim i jego krewne miało sześć lat!

Czy to oznaczało, że Elara przeżyła, ale poszła gdzieś, gdzie nie mógł jej znaleźć, by urodzić to dziecko?

Na tę myśl zrobił się nieco niecierpliwy. „A co z twoją matką?”

„Mamo, ona...” Emma chciała coś powiedzieć, ale przypomniała sobie radę brata i poprawiła się: „Nie wiem!”

Ethan uklęknął na wysokości jej oczu i przemówił tak delikatnie, jak to tylko możliwe: „Grzeczna dziewczynka nie kłamie”.

Mała księżniczka niewinnie mrugnęła. „Ktoś mi powiedział, że kłamstwo jest dziedziczne. Tato, czy jesteś dobrym chłopcem?” Wyraz twarzy Ethana pociemniał. „Kto ci to powiedział?” Emma zacisnęła usta. „Czy skłamałeś, tato?” Ethan zamilkł.

Widząc, że jego szefowi odebrało mowę sześcioletnie dziecko, Ryan Bean chciał się śmiać, ale nie odważył się. Z trudem powstrzymał śmiech. Ethan spojrzał na niego wściekle. „Jakieś wieści z Surveillance?”

„Tak”. Ryan wciągnął głęboki oddech. „Dziś rano niezidentyfikowany haker włamał się do systemu nadzoru otaczającego firmę, a wszystkie nagrania zostały zniszczone...”

Ethan zmarszczył brwi. Patrząc na małą księżniczkę przed sobą, fala przygnębienia napłynęła mu do serca.

Zhakowane nagrania z monitoringu i pojawienie się tego dziecka nie mogły być przypadkiem.

Emma prawdopodobnie nie mogła znieść podejrzliwego spojrzenia Ethana, więc zacisnęła usta i położyła pluszowego misia na sofie, zanim podniosła swoją jasną, delikatną twarz. „Tato, chcę wziąć kąpiel!”

Kąpiel tak wcześnie rano?

Mężczyzna ukrył poważny wyraz twarzy i lekko skinął. „Ryan, zabierz młodą damę z powrotem do willi i każ służącemu ją wykąpać”.

„To Mała Księżniczka, nie mała dama!”

Emma spłaszczyła usta, jej głos był dziecinny, ale zorganizowany. „Nie chcę, żeby ludzie, których nie lubię, mnie kąpali!”

Ta córka, która pojawiła się niespodziewanie, sprawiła, że Ethan poczuł się trochę zdezorientowany. Spojrzał na nią i starał się złagodzić swój ton tak bardzo, jak to możliwe: „Więc czego chcesz?”

„Chcę wybrać kogoś, kto mi się podoba, żeby mnie wykąpał!”

Mała Księżniczka spłaszczyła usta i odwróciła się, by skierować się w stronę drzwi. „Ryan, wyślij mnie do domu!”

„Panie Lynch, to...”

Ethan machnął ręką lekceważąco. „Posłuchaj jej”.

Ryan nie miał innego wyjścia, jak tylko pójść za nią, uważnie obserwując szlachetną małą księżniczkę.

Pół godziny później Ryan zadzwonił do Ethana. „Panie Lynch, mała księżniczka nie jest zadowolona ze wszystkich służących w willi...”

Ethan, który studiował pobliskie kamery CCTV, był raczej niezadowolony, słysząc raport. „Zatrudnij nowych służących i każ jej wybierać ich sama, aż będzie zadowolona”.

Ryan był oszołomiony.

„Tak, proszę pana.”

Pracował z Ethanem od ponad pięciu lat. Nawet dla swojej narzeczonej Zary był zimny i zdystansowany.

Nagle spełnił wszystkie zachcianki małej księżniczki

Stąd wzięło się określenie „córeczka tatusia”!

Elara wykorzystała wszystkie siły swojego ciała i w końcu wniosła do pokoju kilka ciężkich pudeł.

Położyła się na sofie wyczerpana i krzyknęła ze złością do małego pokoju: „Alexander Gibson! Co ty, do cholery, wysłałeś do domu?!”

Z pokoju ostrożnie wyjrzała mała, rozmyta główka. „Wysłałem do domu wszystkie twoje manusy projektowe”.

Elara zatrzymała się. „Dlaczego odesłałaś to wszystko z powrotem?”

Już zrezygnowała ze sławy i bogactwa, którymi cieszyła się za granicą, i wróciła do domu, aby zacząć od nowa.

„A co jeśli będziesz tego potrzebować w przyszłości?”

Oczy Alexandra zadrżały, gdy wymknął się ze swojego pokoju z uspokajającym uśmiechem na twarzy. „Mamo, wysłałem twoje CV i to jest praca, którą możesz udźwignąć, bez problemu. Powinni się z tobą wkrótce skontaktować w sprawie rozmowy kwalifikacyjnej”.

Elara zmarszczyła brwi i chciała coś powiedzieć, gdy w tym momencie zadzwonił jej telefon.

„Cześć, czy to pani Elara? Zostałaś wybrana przez naszą Małą Księżniczkę. Proszę natychmiast zgłosić się do Blue Bay Villa.”

Jej ciało zesztywniało.

Willa Blue Bay?

„Czy... Czy to Blue Bay Villa, w której mieszka Ethan Lynch?”