Rozdział 2

Po wysłaniu Oscara do pracy następnego dnia, Amelia pojechała do rezydencji Clintonów. Kamerdyner, Peter, powitał ją i powiedział: „Witamy ponownie, pani Amelio. Pani Clinton dużo o pani mówiła”.

Amelia wysiadła z samochodu i odpowiedziała z uśmiechem: „Jak się czuje? Bardzo tęsknię za jej jedzeniem po miesiącu nieobecności. Dlatego spieszyłam się z powrotem tutaj”.

Peter zaśmiał się. „Radzi sobie świetnie. Jednak pan Clinton i pan Oscar są tak zajęci pracą, że ona nudzi się sama”.

„ Cóż, teraz, kiedy ja tu jestem, już jej nie będzie.”

Amelia weszła do domu na wysokich obcasach.

Rezydencja Clintonów znajdowała się w połowie drogi na wzgórze. Była to willa o powierzchni stu tysięcy metrów kwadratowych. Jednak rodzina Clintonów była dość mała. Olivia miała syna, Oscara, i córkę, Stephanie. Ze względu na jej zamożny styl życia i niesamowitą pielęgnację skóry, wyglądała tylko na czterdzieści lat, mimo że miała sześćdziesiąt lat.

Spośród Clintonów tylko Stephanie miała uprzedzenia do Amelii. Rodzice Oscara traktowali ją niezwykle dobrze, szczególnie Olivia, która rozpieszczała ją, jakby była jej własną córką. Nawet do tej pory była trzymana w nieświadomości, całkowicie nieświadoma faktu, że małżeństwo jej syna z Amelią było tylko małżeństwem kontraktowym.

Osobą, z którą Amelia najchętniej rozstałaby się po rozwodzie, była prawdopodobnie Olivia.

Nie była tak arogancka jak inne bogate kobiety. Zamiast tego była bardzo wyluzowana i skromna. Rozmowa z nią była przyjemnością.

„ Mamo!” powiedziała Amelia słodko do pani siedzącej na kanapie, która wykonała perfekcyjny makijaż.

Olivia uśmiechnęła się czule, gdy ją zauważyła. „Wróciłaś? Chodź, usiądź obok mnie”.

Amelia podeszła i usiadła obok niej. Olivia zmierzyła ją wzrokiem od stóp do głów, zanim powiedziała: „Czy schudłaś? ”

„ Umierałem z głodu, bo nie udało mi się zjeść jedzenia, które ugotowałeś”.

Zadowolona z jej słów, Olivia powiedziała: „Później przygotuję dla ciebie pyszne jedzenie, żebyś mogła odzyskać utracone kilogramy”.

„Jesteś najlepsza, mamo!” powiedziała Amelia słodko, jak kochająca córka.

„ Czemu zachowujesz się jak dziecko, mimo że jesteś już taka stara? Nie uważasz tego za obrzydliwe?” Rozległ się irytujący kobiecy głos. Amelia nie musiała podnosić głowy, żeby wiedzieć, kim była.

„ Steph, jak mogłaś być taka niegrzeczna? Amelia jest twoją szwagierką! Powinnaś ją przywitać, kiedy ją zobaczysz!” – upomniała ją Olivia, marszcząc brwi.

Stephanie prychnęła chłodno i warknęła: „Nie obchodzi mnie to! To po prostu kobieta, która wyszła za Oscara dla pieniędzy”.

Twarz Olivii zrzedła. „Ani słowa więcej, bo poczujesz mój gniew”.

Stephanie usiadła i milczała.

Wcale nie wściekła, Amelia uśmiechnęła się i zapytała: „Steph, słyszałam od Oscara, że pojechałaś na wycieczkę do Pillere. Kiedy wróciłaś?”

Ponieważ Olivia tam była, Stephanie nie miała innego wyjścia, jak tylko niechętnie odpowiedzieć: „Przedwczoraj”. Po tym, jak to powiedziała, jej twarz rozjaśniła się, jakby przypomniała sobie coś radosnego. Zapytała triumfalnie: „Amelia, czy wiesz, na kogo wpadłam w Pillere?”

Amelia zaczęła być ostrożna, ponieważ Stephanie często knuła coś złego, kiedy przemawiała takim tonem.

„ Twoja przyjaciółka?” zapytała nieśmiało.

„Poznałam Cassie. Znasz ją, prawda?” zapytała podekscytowana Stephanie. „Nie, prawdopodobnie jej nie znasz. Jest Oscarem—”

„ Steph, o jakich bzdurach mówisz?” przerwała jej Olivia, patrząc na nią wrogo.