Rozdział 35

Dylan POV

„Co do cholery chodziło ci po głowie?” Drzwi otworzyły się na oścież, wyrywając mnie z zamyślenia. Król pognał w stronę mojego łóżka i zmusił mnie do mocnego uścisku, pozostawiając mnie krzywiącą się z bólu, wściekły wciągnął mój zapach, zanim odepchnął mnie od siebie. „W chwili, gdy poczułem zapach krwi, spanikowałem, a potem zobaczyłem Lewisa niosącego ciebie, mój beto ze wszystkich ludzi, nie tylko sprawiłeś, że nie mogłem ci zaufać, ale także musiałeś wyjaśnić prasie, że jesteś w porządku, po tym, jak dowiedzieli się, co zrobiłeś”. Prasa wie, co zrobiłem? Nie! To znaczy, że będzie wszędzie, to znaczy, że moja mama i Freddie to zobaczą. „Wiesz, jak to na mnie wpływa?” Był zły, świetnie, wiedziałem, że będzie, ale chyba po prostu miałem nadzieję, że będę martwy, żebym nie był na tym końcu.

„Najważniejsze, że jesteś w porządku, nastraszyłeś nas wszystkich”. Lewis powiedział spokojnie, kładąc rękę na ramieniu króla.