Rozdział 221

Odchrząknęłam cicho, żeby zwrócić jego uwagę, ale on nawet nie odwrócił głowy, musiał być niezwykle pochłonięty tą sprawą.

„Dobrze cię widzieć przytomnego”. Powiedziałem z uśmiechem, ale mężczyzna westchnął i opuścił wciąż otwartą książkę. Spojrzał na mnie i lekko się skrzywił, po czym gwałtownie odwrócił głowę w stronę stron pełnych czarno-białego tekstu.

„Nie!” To była jego jedyna uwaga, gdy skutecznie przewrócił stronę powieści i zaczął czytać kolejną część. „Nie rozmawiam z żadnymi lykanami, zwłaszcza z królewską betą, możesz się odpierdolić!” Słyszałem nienawiść i zdradę w jego głosie i przełknąłem ślinę, wciąż wstrząsało mną za każdym razem, gdy odkrywałem, jak bardzo ludzie mnie dręczyli, zwłaszcza gdy mnie nawet nie znali.