Rozdział 5 Mogę cię zatrzymać

„Piękna pani, to tuż przed nami!” wykrzyknął Gregory, wskazując na salonik przed nami.

Tata musi być tam teraz, a gdy zobaczy tę śliczną panią, na pewno się w niej zakocha ! Wtedy w końcu zostanie moją mamusią!

W ostrym kontraście do podekscytowania małego chłopca, Tessa była niespokojna. Byli teraz w salonie VIP, który był schowany w samym sercu jachtu.

Przy wejściu stał szereg ochroniarzy, wszyscy przypominali szerokie, wysokie posągi i tworzyli budzącą grozę fasadę.

Na ich widok Tessa zwolniła kroku i powiedziała z lekkim wahaniem: „Hej, mały, dlaczego po prostu nie postawię cię tutaj, a ty przejdziesz resztę drogi? Jestem pewna, że nie muszę iść z tobą”.

Chłopiec natychmiast mocno chwycił ją za szyję i krzyknął: „Nie, chcę, żebyś poszła ze mną!”

„Ale...” Nie wiedziała, co miała zrobić. Sawyerowie mogli być teraz w tym salonie, a ona, osoba z zewnątrz, nie powinna się wtrącać.

„Czy ty mnie w ogóle nie lubisz, śliczna pani?” Nagle chłopiec zrobił nadąsaną minę, jego duże oczy zabłysły, gdy patrzył na nią żałośnie.

Szybko otrząsnęła się z zamyślenia i odpowiedziała: „Nie, oczywiście, że cię lubię! Jak mogłabym nie lubić, skoro jesteś taki uroczy?”

„To dlaczego nie pójdziesz ze mną? To po prostu znaczy, że kłamiesz, kiedy mówisz, że mnie lubisz” – mruknął chłopiec, jego głos był bliski płaczu, gdy trzymał ją w ramionach.

Właśnie wtedy Nicholas wyszedł z salonu, ale widok jego własnego synka, który jęczał o pieszczoty w ramionach jakiejś kobiety, tak go przeraził, że zatrzymał się.

Kieran, w szczególności, wyglądał, jakby jego szczęka miała zaraz opaść na podłogę. „Boże, czy Greg naprawdę prosi o uwagę?” Poza Nicholasem i matką Kierana, Greg nie okazywał uczuć żadnej innej kobiecie. Cofał się z obrzydzeniem, gdy ktoś choćby dotknął jego skóry, więc przytulenie go było prawie niemożliwe.

To pierwszy raz, kiedy widzę go tak blisko i osobiście z inną kobietą! Kieran pomyślał zdezorientowany. Co tu się, u licha, dzieje?

Słysząc odgłos zbliżających się kroków, Tessa podniosła wzrok i natychmiast spotkała się wzrokiem z dwoma niesamowicie przystojnymi mężczyznami.

Z nich obojga jako pierwszego rozpoznała Kierana.

Był kimś w rodzaju prawej ręki w Sawyer Group. Często pojawiał się w magazynach finansowych i był w pierwszej dziesiątce najbardziej pożądanych kawalerów w towarzystwie Brentwood. Dzięki dobremu wyglądowi i sporemu urokowi szybko zyskał sławę jako uprzejmy, diaboliczny i niepoprawny łamacz serc, choć nie powstrzymało to hord kobiet przed schlebianiem mu.

Jeśli chodzi o mężczyznę obok Kierana, to szczycił się on silnym podobieństwem do małego chłopca w ramionach Tessy. Ten mężczyzna wyglądał, jakby znalazł się na szczycie społecznej drabiny społecznej, jakby był nietykalnym królem. Choć wyglądał na zimnego i odległego, emanowała z niego nieomylna aura szlachetności.

To musi być Nicholas Sawyer, pomyślała Tessa. Był nieuchwytną postacią, która nigdy nie pojawiła się w żadnym magazynie ani w wiadomościach, ale był istnieniem, którego nie dało się odtworzyć ani prześcignąć.

Obecnie ta potężna para braci ostrożnie oceniała Tessę. Wstrzymała oddech, gdy poczuła, że ich czujne spojrzenie jest skierowane na nią, i szybko pochyliła głowę na powitanie. „Prezydencie Sawyerze, Mistrzu Kieranie” zaczęła, powstrzymując się przed niezdarnością jak idiota. „Jestem Tessa Reinhart, skrzypaczka w orkiestrze wynajętej na dzisiejszą uroczystość. Młody mistrz przypadkowo zawędrował wcześniej do salonu orkiestry i przyprowadziłam go z powrotem, jak widać”.

Gdy Nicholas i Kieran to usłyszeli, zdali sobie sprawę, że nie ma powodu, by zachowywać czujność. Spokojnym, rześkim głosem Nicholas powiedział: „Dziękuję za przywiezienie go tutaj, panno Reinhart. Może pani odejść, gdy już go pani położy na ziemi”.

Jego głos był głęboki i lekko chrapliwy, a gdy przemówił, miało się wrażenie, że reszta świata rozpłynęła się w tle.

Oszołomiona Tessa skinęła głową i zaczęła odkładać małego chłopca.

Jednak on nagle zacisnął ramiona wokół jej szyi i krzyknął: „Nie, nie chcę, żeby mnie położono na ziemi! Chcę, żeby ta śliczna pani mnie poniosła!”

Podobało mu się, jak ciepło było w ramionach Tessy i nie chciał opuszczać jej uścisku. Chciał też, żeby poznała Nicholasa trochę lepiej.

Ale tatuś potrzebuje poważnej pomocy w kwestii rycerskości! Jak on może tak zimno mówić do tej ślicznej damy? Ten facet jest tak beznadziejny, jak tylko się da!

Tymczasem Nicholas i Kieran byli najwyraźniej zaskoczeni żarliwym protestem chłopca. Żadne z nich nie spodziewało się, że dziecko rozwinie tak silną sympatię do kobiety podczas pierwszego spotkania.

Tessa również zaczynała wyglądać na zdenerwowaną, gdy zaczęła mnie namawiać: „Kochanie, posłuchaj mnie uważnie, okej? Mam jeszcze występ później i muszę cię teraz odstawić, inaczej nie będę w stanie wykonać swojej pracy”.

„Cóż, jeśli nie możesz wykonywać swojej pracy, to po prostu odejdź” – mruknął chłopiec, wciąż się dąsając.

Pokręciła stanowczo głową, ale jej oczy były łagodne, gdy próbowała go przekonać. „To nie wypali, bo jeśli teraz nie wrócę do pracy, zostanę zwolniona na miejscu. Jeśli tak się stanie, stracę dochód i nie będę miała pieniędzy na jedzenie. Nie chciałabyś, żebym głodowała, prawda, maleńka?”

„Nic się nie stanie, jeśli cię wywalą; mogę cię zatrzymać i nakarmić, jeśli chcesz!” Jego głos wzrósł o oktawę, gdy spojrzał na nią z dumą, jakby po raz pierwszy w życiu dał dżentelmeńskie słowo.

Tessę to tak rozbawiło, że nie była pewna, jak zareagować.

W tym momencie Nicholas wtrącił krótko: „Gregory Sawyer, przestań natychmiast się wygłupiać!” Wyglądał beznamiętnie, ale w jego głosie brzmiała władcza dźwięczność. Wyciągnął rękę i zabrał Gregory'ego z ramion Tessy, mówiąc: „Chodź tu i przestań sprawiać kłopoty tej pani”.

Przygnębiony mały chłopiec pochylił głowę i zamrugał swoimi dużymi, sarnimi oczami. Wyglądając na przygnębionego, zapytał Tessę cicho: „Czy naprawdę sprawiłem ci kłopoty, śliczna pani?”