Rozdział 626

Trzymałam torbę, którą podał mi Nicholas. Trzymanie jej było nie do zniesienia, ale wyrzucenie jej wydawało się jeszcze gorsze.

To było jak trzymanie tykającej bomby zegarowej. Kiedy w końcu przemówiłem, mój głos był chrapliwy. „Nicholas, nie musi być pełna...”

„A skąd wiesz, że nie mogę tego zrobić za jednym razem?”