Rozdział 6 Przynieś mi lunch

Moje serce zaczęło walić, gdy pan Blackwood podszedł do mnie, z tymi przenikliwymi, ognistymi oczami, które paliły moją skórę żarem piekła. Z niewielką przestrzenią między nami zatrzymał się, a jego oczy były utkwione w moich.

Myślę, że to właśnie w tym momencie dotarł do mnie prawdziwy ciężar mojej decyzji, cień moich myśli zawisł nade mną. Powoli położył rękę pod moją szczęką i sprawił, że spojrzałam na niego, moje serce stanęło i zamarłam.

Jego woda kolońska mnie uderzyła; pachniała tak dobrze, bardziej jak droga. Nie chciałam patrzeć mu w oczy dłużej niż już to zrobiłam, ale on wciąż trzymał moją szczękę. „Sir...” wyjąkałam, nie wiedząc, co powiedzieć.