Rozdział 5 Ciemnoniebieskie oczy

ŁUCJA.

„Załóż to.” Kobieta dała mi papierową torbę i moje oczy przez chwilę na nią pobiegły, zanim rozejrzały się po pokoju.

Dzieliłem mały pokój z dziewięcioma innymi Omegami i im również wręczono papierowe torby. Pozostali byli podekscytowani, gawędząc i porównywali ubrania, które dostali – skąpe.

Zamknąłem oczy, uspokoiłem oddech. Dlaczego nie uciekłem w ciągu ostatnich pięciu dni? Dlaczego myślałem, że łatwiej będzie uciec, skoro stado już mnie opanowało?

Spośród dziewięciu kobiet, z którymi dzieliłam pokój, tylko jedna podzielała moje odczucia. Nie chciałyśmy brać udziału w tej uczcie. Pozostałe były zbyt podekscytowane. Mówiły, że nie mają nic do stracenia, więc lepiej stracić wszystko z Alfą lub bogatym mężczyzną.

Zastanawiałam się, co myślą o partnerach, bo nigdy nie wydawali się tym przejmować. Ja zrobiłabym wszystko, żeby tylko dostać szansę na znalezienie swoich.

„Na co czekacie?” Starsza kobieta o imieniu Cora, która dała mi papierową torbę, przeniosła swoje wściekłe spojrzenie między mną a Livią. „Chcesz, żebym zadzwoniła do Cesara, żeby ci założył te ubrania?”

Przewróciłam oczami, zanim spojrzałam na Livię i skinęłam jej głową, a ona westchnęła głęboko, po czym obie zaczęłyśmy grzebać w środku torby.

Moje usta skrzywiły się, gdy powoli podniosłam złoty, błyszczący biustonosz, który, jak byłam pewna, był o rozmiar lub dwa mniejszy od moich piersi. Wiedziałam, że taniec, który kazali nam ćwiczyć przez wiele dni, był zbyt uwodzicielski, ale nigdy tak naprawdę nie rozwodziłam się nad ubraniami, które założymy, jeśli w ogóle można je nazwać ubraniami.

Przechyliłem głowę, żeby spojrzeć na Livię, która miała dokładnie taki sam wyraz twarzy jak ja.

„Ruszajcie się! Nie zachowujcie się jak księżniczki. Albo was obie wypchnę na scenę bez ubrań!”

Moje dłonie zacisnęły się w pięści. Naprawdę chciałam już uderzyć tę kobietę w twarz.

„Załóż to, Lucy. I miejmy nadzieję, że osoba, która nas kupi, będzie potrzebowała pomocy domowej”.

Moja ręka powędrowała do brzegu koszuli i ściągnęłam ją z ciała, po czym rozpięłam biustonosz i wrzuciłam oba elementy do papierowej torby, w której znajdował się seksowny strój, po czym wyjęłam wszystko.

„Gdyby potrzebowali tylko pomocy domowej, nigdy by tu nie przyszli i nie wydali pieniędzy. Byłem prawie pewien, że przyszli tu, żeby zabić nasze pizdy, tak jak ci mówiłem od kilku dni. Powinniśmy byli uciec”. Powiedziałem jej w chwili, gdy Cora, ta okropna zrzędliwa kobieta, która nas łajała, wyszła z pokoju.

„Wiesz, nie mogę tego zrobić, bo moja rodzina ściągnie na siebie gniew”.

„Twoja rodzina jest do bani. Jak mogliby cię sprzedać?”

„Kiedy nie masz nic do jedzenia, a czwórka młodszego rodzeństwa płacze cały dzień, wtedy będziesz chciał się sprzedać”.

„Gdybym nie miała nic do jedzenia, nigdy bym się nie rozmnożyła i nie sprawiłabym, żeby moje dzieci cierpiały”.

Olivia milczała i po prostu włożyła swój seksowny strój. W przeciwieństwie do mojego, jej strój był niebieski i miał długie koraliki , które w jakiś sposób zakrywały jej brzuch. Mam tylko stanik i stringi, ale dzięki Bogu miała spódnicę z kopertowym dekoltem, którą byłam pewna, że wkrótce zdejmą.

„Przepraszam, jeśli byłam tak ostra...” Westchnęłam, zanim owinęłam spódnicę wokół talii.

„Masz rację. Ale co mogę teraz zrobić?” Usiadła i spuściła wzrok na podłogę.

Westchnęłam jeszcze raz i podwinęłam palec pod jej brodę, odchylając jej głowę, by na mnie spojrzała. „Wyjdziesz tam i zabijesz ten taniec. A dzięki łasce Bogini, twój partner jest gdzieś tam. A jeśli nie, życzę Bogini, by twoim nabywcą był przystojny mężczyzna, na którego warto będzie patrzeć, gdy będzie cię brał każdej nocy…”

„Albo co godzinę” – dodała, a my obydwoje parsknęliśmy śmiechem, co sprawiło, że pozostali w pokoju zaczęli przewracać oczami.

„Zignoruj ich” – powiedziała Olivia, a ja po prostu odwróciłam się do nich plecami.

Gdybym nie tłumiła swojej demonicznej strony, teraz płonęliby w piekle. Ale nie powinnam pozwolić, by mój gniew mną zawładnął. Te Omegi były najmniejszym z moich problemów.

„Czy powinniśmy poprawić sobie włosy?” zapytałam 0livię, stojąc przed lustrem. Zebrałam wszystkie włosy i próbowałam je unieść, tylko po to, by zobaczyć, jak odrosty pokazują swój prawdziwy kolor – truskawkowo-blond włosy, które z roku na rok stawały się ciemniejsze, aż w końcu stały się niemal ognistoczerwone. Zostało mi tylko jedno pudełko farby do włosów i miałam nadzieję, że ktokolwiek mnie kupił, pozwoli mi kupić moje osobiste rzeczy, ponieważ nie miałam zamiaru pokazywać światu moich włosów.

Nigdy nie spotkałem Omegi z rudymi włosami. Oczywiście, moje interakcje z innymi shifterami były ograniczone, ale lepiej było być ostrożnym niż wzbudzać wątpliwości.

„Cora powiedziała wcześniej, że ktoś zrobi nam fryzurę i makijaż. Ale nie sądzę, żebyś potrzebowała makijażu, Lucy. Już jesteś piękna”.

„Tobie też. Ale mam nadzieję, że nałożą nam brzydki makijaż, żeby nikt nas nie kupił”.

Olivia nie była w stanie odpowiedzieć, gdy drzwi się otworzyły i wszedł Cesar, krępy mężczyzna z brzydką, brudną brodą.

„Ustaw się tutaj i pokaż mi swoje ubrania”.

Wszystkie kobiety zerwały się na nogi i ustawiły się w szeregu, podczas gdy Olivia wzięła mnie za rękę i poszła ze mną na jego koniec.

„Zdejmij to!” – ryknął Cesar, a ja poderwałam głowę, żeby na niego spojrzeć. Patrzył na mnie, przez co zmarszczyłam brwi.

„Co?” Spojrzałam na swoje ubranie i sprawdziłam, czy nie założyłam go niewłaściwie.

„Twój naszyjnik.”

„Nie.” Moja ręka chwyciła opal wiszący na mojej szyi i pokręciłam głową.

Zrobił krok do przodu w moim kierunku i chciał złapać naszyjnik, gdy odtrąciłam jego rękę. Był zaskoczony moim zachowaniem, a chwilę później jego ręka poleciała i uderzyła mnie w szczękę, przez co moje ciało opadło na zimną podłogę z głośnym łoskotem. Nie byłam nawet w stanie wstać, gdy Cesar przykucnął obok mnie i mocno chwycił moją szczękę, co było bolesne.

„Kto, kurwa, kazał ci mnie nie słuchać i nie szanować?”

Wkrótce usłyszałem kroki zbliżające się do środka, a głos Cory powstrzymał mnie od odpowiedzi, ale wciąż próbowałem oderwać jego palce od mojej szczęki.

„Co się tu dzieje?” Zobaczyłem, jak oczy Cory się rozszerzyły, gdy pobiegła tam, gdzie byliśmy, zanim uderzył Cesara w plecy. „Zabierz od niej ręce!”

Cesar warknął i puścił moją twarz, a ja opadłam na ziemię i starałam się ukryć ból, trzymając usta otwarte.

„Co ty zrobiłeś, draniu? Zabiją nas, jeśli jej twarz skończy się siniakami! Daj mi na to spojrzeć?” Wyglądała na zaniepokojoną, ale wiedziałem, że była po prostu przestraszona. „Och, Bogini! Chodź tutaj, Bruno. Zabierz ją do pokoju do makijażu, a ty”, wskazując na innego mężczyznę. „Weź trochę lodu!”

Olivia została oddzielona ode mnie, a mając wokół siebie prawie pięćdziesiąt Omeg, nie miałam pojęcia, dokąd ją zabrano. Ale ponieważ ćwiczyłyśmy taniec razem, miałam nadzieję, że będziemy na scenie w tym samym czasie.

Moje oczy spojrzały na zegar ścienny nade mną. Było już dziesięć minut, gdy gospodarz otworzył wydarzenie , a ja już słyszałam jego głos dochodzący z głównego piętra, gdzie ustawiono scenę. Wypowiadał wszystkie zasady. I bez względu na to, jak bardzo chciałam zwrócić uwagę, moje oczy wciąż rozglądały się dookoła.

Budynek krzyczał elegancją. Nigdy nie widziałem ani nie dotykałem tak pięknych mebli jak te tutaj. Oznaczało to tylko jedno: ludzie tutaj naprawdę mogli sobie pozwolić na wydawanie pieniędzy na nas. I myślałem, że to obrzydliwe.

Drzwi prowadzące za kulisy otworzyły się i hałas stał się głośniejszy.

Oklaski.

Co się działo? Dopiero wtedy zdałem sobie sprawę, że kobiety są wprowadzane do kolejki. Czy to już czas? Ale gdzie była 0livia?

"Lucy!"

Odwróciłam głowę i zobaczyłam zbliżającą się 0livię z szerokim uśmiechem na twarzy. Moje oczy rozszerzyły się, gdy spojrzałam na jej ubranie. Teraz miała na sobie zwykłe dżinsy i koszulę.

„Co się stało?” zapytałem, zdziwiony jej ubraniem.

Jej oczy zaszły łzami, gdy zarzuciła mi ramiona na szyję. „Twoje modlitwy za mnie” spełniły się.

„Co masz na myśli?”

„Pan Zaxton, organizator tego wydarzenia, jego s on jest tutaj, żeby sprawdzić wydarzenie”. Przełknęła ślinę, a ja cały czas kiwałam głową, chcąc, żeby się pospieszyła, bo już byłam na linii i byłam pewna, że niedługo wejdziemy za kulisy. „To mój kumpel”.

Otworzyłem usta, gdy moje serce zrobiło się dla niej ciepłe. Przynajmniej wydostawała się z tej dziury.

„Och, Bogini! Czy to nie niesamowite?” Naprawdę się za nią cieszyłam.

Kiwała głową. „Modlę się o to samo dla ciebie…”

„Idź teraz” – jej słowa zostały przerwane przez Corę, która popychała mnie, abym poszedł za kobietą przede mną, przez co straciłem kontakt z dłońmi Olivii.

„...że twój partner jest tutaj i że cię uratuje” – powiedziała te słowa zanim wprowadzono mnie za kulisy.

Moje serce ścisnęło się z bólu, wiedząc, że nigdy go dziś nie znajdę. Bezwilcza samica taka jak ja nigdy nie znajdzie swojego partnera.

Ale byłam szczęśliwa z powodu 0livii. I nie traciłam nadziei dla siebie. Musiałam tylko wzmocnić moją wilczą krew i mojego wilka. Pewnego dnia wyjdzie, kiedy będzie gotowa. Do tego czasu musiałam po prostu trzymać się zdrowego rozsądku.

Trzymałam naszyjnik, gdy podążałam za szeregiem kobiet, gdy przechodziłyśmy przez zaplecze, kierując się w stronę głównej sceny. Warto było dostać policzek od Cesara. Nikt nie pofatygował się, żeby poprosić mnie o zdjęcie naszyjnika po tym.

Tłum zaczął robić się głośniejszy - był to rodzaj hałasu spowodowanego rozmowami i powolnym aplauzem, który zazwyczaj prezentują elity, nie hałaśliwe i głośne okrzyki, które można usłyszeć na zwykłych koncertach i wydarzeniach.

Wiedziałem, że nadszedł czas. Moje dłonie zaczęły się pocić, co nie było naturalnym zjawiskiem, nawet gdy byłem zdenerwowany, co czułem właśnie teraz. I poczułem, jak mój żołądek się przewraca.

Co się działo? Czy to był zły omen? Mogłam znieść wszystko, byle nie chodziło o mojego ojca.

Cała scena rozświetliła się, a ja znalazłam się w jej centrum, a wokół mnie były wszystkie inne kobiety . A potem zaczęła grać muzyka.

Zamknęłam oczy, żeby nie patrzeć na tłum przed nami, a moje ciało zaczęło kołysać się w rytm muzyki.

Kołysz się. Kołysz się powoli. W dół. Kołysz się.

Oklaski stawały się coraz głośniejsze, przekleństwa latały dookoła. Stopniowo, sposoby elity zostały zapomniane, gdy powoli zamieniły się w hałaśliwe

komentarzy i głośnych okrzyków, gdy taniec stawał się coraz bardziej seksowny i prowokacyjny.

Otworzyłem oczy dokładnie w chwili, gdy musiałem się odwrócić i zmienić pozycję. W chwili, gdy to zrobiłem, moje oczy spotkały się z najciemniejszymi niebieskimi oczami, jakie kiedykolwiek widziałem w życiu.