Rozdział 5

Pożegnawszy się z Charlesem i Carlem, Sonia wróciła do starego domu swego ojca.

W całym domu było pełno kurzu, co oznaczało, że nie był sprzątany od dłuższego czasu.

Sonia natychmiast założyła fartuch i zaczęła sprzątać.

Spod kanapy znalazła zdjęcie ślubne z Tobym. Na zdjęciu uśmiechała się jak kwiat; Tymczasem Toby, który stał obok niej, był obojętny, a między brwiami miał niecierpliwość.

Obok leżał także jej pamiętnik.

W dzienniku zapisywał, co Toby lubił jeść i czego używał, a także zapisywał listę swoich hobby.

Wcześniej jej życie kręciło się wokół Toby'ego. Bardzo się starała utrzymać to ciężko wywalczone małżeństwo, ale rzeczywistość dała jej solidnego kopa.

Myśląc o tym, Sonia podniosła głowę i zmusiła się do powstrzymania łez.

W następnej sekundzie zadzwonił sygnał wiadomości i gdy odebrała, okazało się, że wysłał ją Carl.

Sonia , pomogłaś mi sześć lat temu, więc teraz ja pomogę tobie. Puść swoją przeszłość i rób co chcesz. Będę twoim wsparciem.

Ciepło ogarnęło serce Sonii, gdy to przeczytała.

Chociaż wiedziała, że Carl powiedział to z dobrej woli i po prostu chciała się jej odwdzięczyć, nie chciała już na nikim polegać. Od czasu poślubienia Toby'ego odłożyła na bok cały swój temperament i osobowość, aby być dobrą żoną; prawie zapomniała, jaka kiedyś była fajna i beztroska.

Sonia podniosła słuchawkę i wybrała numer.

„ Sonia, czego jeszcze chcesz?” W słuchawce rozległ się obojętny głos Toby'ego.

Jej głos był tak zimny, jakby mówił do kogoś obcego. „Jutro jest poniedziałek.” Pamiętaj, żeby udać się do Biura Spraw Cywilnych, aby przejść przez procedurę rozwodową.”

Toby zmarszczył brwi. "Ty-"

Zanim zdążył dokończyć rozmowę, odłożyła słuchawkę, pozostawiając Toby'ego trzymającego mocno telefon i wpatrującego się bezmyślnie w przestrzeń zimnymi oczami.

„ Toby, kto do ciebie dzwonił?” Tina, leżąc na łóżku w swojej sypialni, ciekawie spoglądała na balkon, na którym stał Toby.

Słysząc to, Toby odłożył telefon i udawał, że nic się nie stało. Następnie podszedł obojętnie i przycisnął kołdrę, która ją przykrywała. "To nic. Najpierw weź lekarstwo.

Blada twarz Tiny wzbudziłaby u każdego współczucie; trzymała mężczyznę za rękę i żałośnie się skrzywiła. „Lek jest zbyt gorzki, a jego smak jest tak silny, że robi mi się niedobrze.”

Toby uniósł brwi. „Ale kiedy korespondowaliśmy, czy nie mówiłeś, że nie boisz się goryczy zawartej w lekach? Bądź dobry. Wyzdrowiejesz szybciej po wypiciu lekarstwa.”

Powiedział to tylko od niechcenia, ale nie zauważył żadnego błysku w oczach Tiny.

Po chwili znów podniosła twarz. Jej duże oczy były pełne łez, gdy powiedziała: „Okej. Wiesz, że zawsze będę cię słuchać.

Tina była w śpiączce przez sześć lat. Była szczupła i miała bladą twarz, ale jej osobowość pozostała taka sama jak wtedy, gdy chodziła do szkoły.

Widząc ją w tym stanie, Toby poczuł dla niej współczucie. „Następnym razem poproszę Toma, żeby zmienił płynny lek na tabletki.”

Tina uśmiechnęła się słodko, po czym objęła go ramionami i zachowała się jak dziecko. „Jesteś najlepszy!”

Po wyjściu z pokoju Toby zszedł na dół i zobaczył Jean idącą z miską zupy żeń-szeniowej. „Czy Tina czuje się lepiej?”

„Właśnie skończyła brać lekarstwa i rozmawia przez telefon z rodzicami”.

Jean się uśmiechnął. „Toby, ojciec Tiny, jest prezesem Triforce Enterprise. Skoro zgodził się, żebyśmy przywieźli Tinę, oznacza to, że zgodził się również na wasz związek małżeński. Dlatego musimy traktować ją dobrze i nigdy nie zaniedbywać jej potrzeb.”

Widząc, jak jego matka opiekuje się Tiną, Toby nagle przypomniał sobie, jak Sonia przeziębiła się w zeszłym roku.

W tym czasie Jean zdenerwował się i zniszczył wszystko na dole, chcąc, aby Sonia przygotowała kolację; ta druga mogła jedynie zawlec jej chore ciało na dół, żeby coś ugotować.

Kiedy Toby poczuł w sercu pewne komplikacje, uczucie to ustąpiło, gdy przypomniał sobie, jak wjechała samochodem w Tinę i wykorzystała sytuację, by wyjść za niego za mąż — sama sprowadziła na siebie całą winę.

Podczas gdy Toby pogrążył się w myślach, Jean rozejrzał się na boki. „Gdzie poszedł Tyler? Nie widziałem go cały dzień.

Gdy tylko skończyła mówić, drzwi otworzyły się z hukiem i wyszedł Tyler z ponurą, pełną złości twarzą.

„Tyler! Co się stało?" Jean szybko odstawiła miskę i poszła sprawdzić, co czuje jej młodszy syn.

Tyler odsunęła rękę. „Nic mi nie jest, mamo.”

Niedługo potem spojrzał na starszego brata niepewnie i powiedział: „Toby, widziałem dziś Sonię w barze. Była bardzo blisko związana z modelem i wygląda na to, że łączy ich niezwykła relacja.

Twarz Toby'ego stała się zimna. „Kto to był?”