Rozdział 408

Luca teraz patrzy w ogień, jego ramię ciężko spoczywa na moich ramionach, gdy wyznaje to, co może być jego najgłębszą prawdą. „Bardzo się boję, Ariel, że nie mam w ogóle żadnej substancji. Że jestem tylko blichtrem i że w chwili, gdy skończą mi się interesujące zwroty akcji, to... wszyscy zobaczą, że jestem po prostu oszustem. I że jestem nudny i nigdy nie zrobię niczego interesującego ani ważnego. I że... ty też to zobaczysz”.

Serce mi się kraje, gdy słyszę, jak Luca to mówi, bo nie mogłam uwierzyć, że cokolwiek innego może być prawdą w przypadku mojego słodkiego, bezczelnego kumpla. Przysuwam się bliżej, nie protestując, bo... cóż, zdradził mi sekret, prawda? I nie chcę od razu rzucać mu tego w twarz, mówiąc, że to nieprawda.

Ale wiem, że on to czuje, w naszej więzi, w każdym pulsie mojego serca. Że wcale tak go nie postrzegam.