Rozdział 9 Dziewięć

Oczy Sebastiana były pełne żalu i tęsknoty, gdy na nią patrzył. Chciała go zignorować i iść dalej, ale złapał ją za nadgarstek i błagał: „Lucy, pozwól mi wyjaśnić”.

„ Nie nazywaj mnie tak!” Oczy Lucianne płonęły gniewem, gdy gwałtownie cofnęła rękę.

„ Lucianne” – błagał ponownie, a jego oczy błyszczały, gdy zawołała jej imię.