Rozdział 17: Poszukiwania trwają

(Punkt widzenia Alexa)

„Kurwa! Gdzie ona do cholery może być?” pomyślałem, gorączkowo przeszukując pakowalnię po raz kolejny, szukając April. Nie wiem, jak ją zgubiłem, ale minęła już trochę ponad godzina od incydentu z Allison. Po trzydziestu minutach kazałem chłopakom pomóc mi szukać. Nadal nic. „Stary, myślę, że powinniśmy powiedzieć Tylerowi. Ma prawo wiedzieć”. Powiedział Austin. Był prawie tak zmartwiony jak ja. „Koleś, powinniśmy też zacząć przeszukiwać las. Oczywiste jest, że jej już nie ma w pakowalni”. Conner miał rację, więc niechętnie skinąłem głową. Nie chciałem myśleć, że April będzie tak niedbała o swoje bezpieczeństwo, ale w tym momencie nie miałem innego wyjścia, jak rozszerzyć poszukiwania. Właśnie tam, w tym momencie, pomyślałem o łobuzach, którzy wkraczali na nasze terytorium przez cały tydzień. Bogini, gdyby poszła do lasu i oni... Nie mogłam nawet o tym myśleć. Gdybym to zrobiła, nigdy nie byłabym w stanie funkcjonować. „Zbierzcie innych i niech Jeremy poprowadzi drużynę”. Zostawiłam ich, żeby to zrobili i ruszyłam na poszukiwanie wujka Tylera. To wcale nie miało się udać.

Nie minęło piętnaście minut... Ja, bardzo wkurzony i zdenerwowany wujek Tyler, tata i Beta Johnathon zmierzaliśmy do lasu, gdy usłyszeliśmy głośne wycie. Wycie było pełne bólu i wszyscy gwałtownie podnieśliśmy głowy, żeby spojrzeć na siebie. Tata odezwał się pierwszy, wyrażając to, co wszyscy myśleliśmy. „To dochodziło z terytorium!” Jego słowa wywołały u mnie falę paniki, gdy do głowy przyszła mi tylko jedna myśl... APRIL! Ona jest tam, gdzieś!