Rozdział 126

Kiwam głową i odwracam się, żeby wrócić po schodach. „Zostałaś z Cameronem i Dakotą?” Bierze głęboki, celowy wdech. Najwyraźniej wyczuwa zapach bluzy, żeby odpowiedzieć na własne pytanie. „Jak ci się to udało? Powiedziano mi, że na tym piętrze nie będą umieszczani wojownicy, nawet gdy wszystkie łóżka zostały już rozdane. Wiem, że byłam ostatnią, której przydzielono miejsce, a jakiś idiota próbował położyć mnie na podłodze w oficjalnym salonie. Musiałam wytłumaczyć, kim jestem, a potem sama przenieść mniej ważnego członka stada”. Brzmi niemal jak zszokowana, nie jak jej zwykły wysoki głos. Z pewnością jednak nadal ta roszczeniowa, elitarna postawa.

„ Biorąc pod uwagę, że Skylar jest wojowniczką i mieszka w Packhouse, nie widzę powodu, dla którego miałaby tłumaczyć układy, jakie ma z twoim Alfą i Luną.” Osiston odpowiedział zanim zdążyłem. Zrobiłem jeszcze kilka powolnych kroków po schodach, próbując zrobić trochę dystansu między nią a mną, zanim postanowiła użyć przeciwko mnie swoich pazurów. Ale jej uwaga nie była już skierowana na mnie.

Kaley odwraca się, by stanąć z nim twarzą w twarz, kładąc rękę na biodrze. „A skąd tak dobrze znasz jej imię, skoro resztę z nas nazywasz dzieckiem lub dziećmi? Będę następną Luną, dobrze by było, gdybyś poznał moje imię wojownik.” To ten protekcjonalny ton, który znam.