Rozdział 4- Cukier

Zapukała do drzwi swojego mieszkania. Henry natychmiast je otworzył.

„ Stałeś tam i czekałeś na mnie, Henry? Ha-ha.” Rzuciła się na niego, zawiązując mu ręce wokół szyi, przez co zesztywniał.

Pochylił się do przodu, lekko powąchał jej usta, po czym szeroko otworzył oczy. „Jesteś pijana?”

Ale zamiast odpowiedzieć, dalej się śmiała, opierając głowę na jego piersi, „Tak. Po prostu chciałam się dobrze bawić”.

Jej mowa była niewyraźna. Owinąwszy ramię wokół jej talii pomógł jej dojść do sypialni. Kazał jej usiąść na łóżku, a sam uklęknął na podłodze, aby zdjąć jej sandały.

„ Zabrali wszystko, Henry.” Powiedziała mu szeptem, a jej usta ułożyły się w grymas. Hunter podniósł wzrok i spojrzał w jej pełne łez oczy.

„ Zabierają to jeden po drugim”. Przysunęła się bliżej niego i przeczesała mu włosy palcami. „Ty też powinieneś do nich pójść, Henry. Nie mam nic”. Samotna łza wymknęła się jej z oka. Otworzyła dłonie przed jego oczami. „Widzisz? Nic. Nie mam nic, żeby cię nakarmić”. Potem znów zaczęła się śmiać jak szalona.

Hunter nie wiedział, co powiedzieć. Tego ranka, jedząc śniadanie, nie zastanawiał się nawet przez sekundę, czy ona coś zjadła, czy nie. Przez większość czasu znajdował ją żującą gumę i teraz zrozumiał powód. Biedna dziewczyna próbowała opanować głód.

Po spotkaniu z nią, prawie z nią nie rozmawiał. To ona była tą, która mówiła.

Chciał najpierw zmienić jej sukienkę, ale ona ciągle odtrącała jego rękę. Poddał się i położył ją w łóżku. Mruczała coś przez sen, podczas gdy on uważnie patrzył na jej twarz.

Bardzo delikatnie odsunął kosmyk włosów z jej czoła. „Wszystko będzie dobrze. Wszystko zaraz się zmieni”. Nie mogła usłyszeć jego szeptu, ponieważ spała teraz mocno, ściskając jego dłoń.

„ Obiecuję, mała.” Pod wpływem impulsu pochylił się do przodu i bardzo lekko pocałował kącik jej ust.

Jego brwi lekko się zmarszczyły, gdy oblizał usta, by poczuć smak. Czy ona smakowała jak… Jak?

Nie mógł sobie przypomnieć, ale smak był znajomy . Ponownie się pochylił i delikatnie ją pocałował. Wyraz jego twarzy był nieczytelny. Jego wzrok spoczął na delikatnej dłoni trzymającej jego silną dłoń. Wziąwszy głęboki oddech, położył głowę na poduszce.

„ Kochanie” – wyszeptał – „Smakujesz jak cukier”.

***

Kiedy otworzyła oczy, cały czas patrzyła w sufit. Nie mogła sobie przypomnieć wiele, poza tym, że była ranna i upiła się. Ktoś zlitował się nad nią i pomógł jej wynająć taksówkę.

Ale potem już nic nie pamiętała. Odwróciła głowę, a potem usiadła prosto. Sięgnęła po telefon, na którym była godzina jedenasta rano.

Kurwa! O Boże! Przegapiła rozmowę kwalifikacyjną o dziewiątej. Jej sukienka wyglądała na pogniecioną i poplamioną. Ojej! Ojej! Co ona zrobiła?

„ Ojej!” Spróbowała usiąść i pobiegła do łazienki, trzymając się za głowę, która była ciężka. W chwili, gdy wparowała, zobaczyła Henry’ego wychodzącego spod prysznica.

Jej oczy rozszerzyły się ze wstydu.

„Umm. Jestem… Nie wiedziałam, że… Mam na myśli, że zapomniałam, że ty tam byłeś. Ja…” Nie potrafiła dobrać słów, gdy się do niej zbliżył. Pachniał bosko. Zdała sobie z tego sprawę i spróbowała się cofnąć, co skończyło się uderzeniem o ścianę.

Przełknęła ślinę, starając się jak najlepiej unikać patrzenia w dół, co oznaczało patrzenie mu w oczy. Chęć przekształcenia się w insekta i schowania się w kącie nasiliła się.

Jego twarz była nadal poważna, ale oczy. To był pierwszy raz, kiedy zobaczyła psoty tańczące w tych niebieskich oczach. Jej serce przyspieszyło, gdy zdała sobie sprawę, że pochyla się w jej stronę. Jego dłonie oparły się o ścianę po obu jej stronach. Otaczały jej ciało między nim a ścianą.

Czy on ją pocałuje? Jak by to było? Jej głowa, która pulsowała przed wejściem do łazienki, teraz była spokojna.

Jaki magiczny wpływ! Och!

Jego twarz była tak blisko, że mogła poczuć jego miętowy oddech na swojej twarzy. Zdała sobie sprawę, że on również patrzył jej w oczy.

Jej dłonie nagle poczuły potrzebę dotknięcia mięśni jego ciała, jego płaskiego brzucha.

Z jakiegoś powodu zaczęła tracić oddech, gdy jego twarz zaczęła się zbliżać, zamknęła oczy, czekając, aż jego usta wylądują na niej. Czuła bijące od niego ciepło.

Czekała… i czekała tak długo. Dlaczego on tak długo, do cholery?

Ale nagle, zupełnie niespodziewanie, dał jej szybkiego pocałunku w czubek nosa, po czym zdjął ręcznik z wieszaka za nią.

„ Chciałam tylko ręcznika, kochanie. A poza tym, pamiętasz? Jestem gejem”. Jej oczy gwałtownie się otworzyły.

„ Co?” Stała tam oniemiała, gdy usłyszała jego chichot, i wyszła z łazienki, owijając się ręcznikiem.

Kiedy drzwi się zamknęły, stała tam, próbując wdychać tlen. Mężczyzna był w stanie pozbawić ją tchu. Odwróciła się i jej wzrok padł na jej odbicie w lustrze. Kobieta w lustrze wyglądała tak pokiereszowana, z opuchniętymi oczami i zaczerwienioną twarzą.

Po prysznicu ubrała się i wyszła. Był tam tylko w dżinsach. Unikała patrzenia na piękność z sześciopakiem i pobiegła do kuchni. Musiała przygotować mu śniadanie.

W ciągu kilku minut przygotowała dla niego naleśniki z dwoma filiżankami parującej kawy. Podczas przygotowywania sama przeżuła dwa pszenne ciasteczka, a następnie żuła gumę. Teraz wystarczyła jej kawa.

Musiała sprawdzić, ile zostało jej zakupów spożywczych i jak może zrobić zakupy przy ograniczonym budżecie. Kładła je na małym stoliku, gdy Hunter wszedł do pokoju.

Kurwa. Czemu on ciągle był bez koszulki, człowieku?

Podszedł i usiadł cicho, ale z jakiegoś powodu czuła na sobie jego wzrok.

„ Dzień dobry. Dziś nie masz laptopa.” Zauważyła, ale nie otrzymała odpowiedzi.

Postawiła przed nim talerz z filiżanką kawy i właśnie miała wziąć łyk ze swojej, gdy do jej twarzy zbliżyła się duża dłoń trzymająca w widelcu kawałek naleśnika zanurzony w gęstym syropie.

Nie rozumiejąc spojrzała na niego, ale on tylko skinął głową, milcząco prosząc ją, żeby poszła i zjadła. Jej usta już się poruszały z powodu gumy w ustach. Zbliżył drugą dłoń do jej twarzy, „Wypluj gumę”.

„Nie, Henry”. Obdarzyła go drżącym uśmiechem, „Właśnie zjadłam śniadanie w kuchni i teraz jestem najedzona. Plus…”

„ Wypluj gumę i zjedz ją, cukiereczku. Potrzebujesz jej”. Coś się zmieniło z dnia na dzień. Nazwał ją cukiereczkiem dwa razy.

Nie wiedziała, co zrobiła wczoraj wieczorem. Miała nadzieję, że to nic nieprzyzwoitego.

„ Przepraszam za wczorajszy wieczór. Mam nadzieję, że nie próbowałem zrobić czegoś obraźliwego.”

„ Nic nie zrobiłeś. To ja byłem tym, który…” Mruknął pod nosem, „Daj spokój”.

Nie rozumiała, co on próbował powiedzieć. „No dalej. Zjedz to”. Ojej! Dlaczego poczuła wilgoć w oczach? Mrugając, by powstrzymać łzy, otworzyła usta i ugryzła gumę, wyjmując ją.

Następnie podzielił posiłek na dwie połowy i podał jej widelec, „Proszę. To dla ciebie...” Po tych słowach zaczął jeść swoją porcję.

Zamiast jeść, cały czas na niego patrzyła.

„ Jedz.” Rozkazał ponownie, nie podnosząc wzroku. Westchnęła i zaczęła jeść z talerza.

Nie wiedziała, dlaczego oferuje jej jedzenie. Czy zrozumiał jej sytuację finansową?

„Dlaczego oferujesz mi jedzenie?”

„ Oferujesz mi również posiłki. Więc przestań o tym myśleć. A tak przy okazji, czy masz dzisiaj jakieś rozmowy kwalifikacyjne?”

Pokręciła głową. Jaki był sens mówienia mu, że już to przegapiła? On nie zrozumie. A zrozumie? Była tak zajęta myśleniem, że nie usłyszała dzwonka do drzwi.

„ To musi być dla ciebie.”

„ Hm?” Rzuciła mu pytające spojrzenie.

„ Ktoś jest przy drzwiach. To pewnie dla ciebie.”

„ Och.” Szybko wstała i podeszła do drzwi, nie wiedząc, kto to może być. Molly nie było i nie miała żadnego kręgu towarzyskiego.

To był mężczyzna z kuriera. Marszcząc się lekko, odebrała pocztę i weszła do środka.

„ Co to jest?” zapytał Henry, ale ona tylko wzruszyła ramionami w konsternacji. Na wydrukowanej kopercie widniało logo grupy Levisay.

Co to może być? Wczoraj odesłali mnie i wyznaczyli Chloe.

Otworzyła ją i zaczęła czytać.

Droga Pani Abigail Mason,

Przejrzeliśmy Pani CV i uznaliśmy, że jest Pani przekwalifikowana na stanowisko, o które się Pani ubiegała. Dlatego chcemy zaproponować Pani stanowisko kierownika naszego programu empowerment na szczeblu stanowym.

Grupa Levisay zapewni Ci wysokie wynagrodzenie oraz dodatkowe świadczenia, w tym zakwaterowanie w hotelu grupy Levisay, samochód z szoferem.

Firma pokryje również Twoje koszty leczenia i roszczenia.

Jeśli chcesz kontynuować dyskusję, zapraszamy do naszego biura na spotkanie z wiceprezesem Ethanem Hanksem.

Czekam na pozytywną odpowiedź.

Pozdrowienia,

Grupa Levisaya

W chwili, gdy to przeczytała, gwałtownie wciągnęła powietrze.

„ Co się stało?” Na twarzy Henry’ego pojawił się nieczytelny wyraz. Abigail odwróciła twarz w jego stronę i krzyknęła ze śmiechu.

„ Och! Och, Boże!” Śmiała się jak szalona. Przytrzymała go, podniosła się na palcach i pocałowała go w policzek.

„ Nie mogę w to uwierzyć!” Była tak podekscytowana, że nie zauważyła, że na moment zamarł. „Levisay Company, gdzie wczoraj miałam dostać pracę. Wygląda na to, że… moje modlitwy zostały wysłuchane”.