Rozdział 66 Księga 2 Rozdział 14

Punkt widzenia Caleba

Nawet nie jestem zaskoczony, że znów budzę się sam. Chociaż mój gniew mnie opuścił, ból pochłania moją duszę i przez chwilę zastanawiam się, czy w ogóle muszę dziś wstać z łóżka. Leżenie tutaj to szczególny rodzaj tortury. Czuję zapach mojej pięknej partnerki, a część mnie chce się przewrócić, przytulić jej poduszkę do piersi i po prostu głęboko wdychać. Z drugiej strony moja duma jest zraniona i teraz mam ochotę ją odepchnąć. Może gdybym traktował ją tak, jak ona traktowała mnie przez ostatnie kilka tygodni, lepiej zrozumiałaby tortury, którym mnie poddała. Jest ten cudowny głos wątpliwości, który wkrada się pytając, czy w ogóle ją to obchodzi.

Pozwalając sobie na kilka chwil, by dalej taplać się we własnej depresji , w końcu postanawiam wydostać się z łóżka. Mam nadzieję, że miły, gorący prysznic pomoże pozbyć się resztek miażdżącej duszę depresji, która głęboko we mnie wsiąkła. Wchodząc pod parujący prysznic, rozmyślam, jak mam sobie poradzić z niepewną sytuacją, w którą uwikłani jesteśmy Daphne i ja. W końcu dochodzę do wniosku, że nie mogę już nic zrobić, aby pomóc w tej sytuacji.