Rozdział 17

Punkt widzenia Caleba

Nigdy nie czułam się tak beznadziejnie, jak wtedy, gdy moja partnerka zaczęła płakać. To nie były łzy, jakie widzisz w telewizji. To było pełne szlochanie prosto z serca. Ścisnęło mi się w żołądku, gdy uświadomiłam sobie, że zniosła tyle bólu psychicznego i emocjonalnego w swoim życiu. Wkurza mnie również to, że ludzie tak ją traktują, że uważa, że nie zasługuje na miłość. Wtedy właśnie złożyłam przysięgę, że spędzę resztę moich dni, zapewniając jej, że jest kochana i adorowana.

Kiedy się ode mnie odsunęła, chciałem jej pokazać, że jej życie będzie inne. Tak długo czekałem na moją partnerkę, że byłem gotowy błagać ją, żeby została ze mną. Żeby dała nam szansę. Mam nadzieję, że z czasem i cierpliwością pokocha mnie i będzie mnie potrzebować tak samo, jak ja jej. Wiem, że moje stado zaakceptuje ją z otwartymi ramionami. Czekali, aż znajdę moją partnerkę.