Rozdział 1

(punkt widzenia Leah)

Dzisiaj są moje 14 urodziny.

Nie będzie tortu urodzinowego, śpiewu ani imprezy. Zamiast tego idziemy na pogrzeb. Dokładnie na pogrzeb mojej siostry.

Zanim moja siostra... umarła... zorganizowaliśmy dla mnie duże przyjęcie. Zazwyczaj nie urządzam dużych przyjęć, ale 14. urodziny są dla wilkołaków naprawdę wielkim wydarzeniem. To dzień, w którym po raz pierwszy spotykamy nasze wilki. Kolejne monumentalne urodziny to nasze 20. urodziny; wtedy możemy po raz pierwszy zidentyfikować naszych przeznaczonych partnerów.

Jestem najmłodszą córką naszej Bety, a mój ojciec jest kochany i szanowany. Wszyscy byli podekscytowani spotkaniem z moją wilczycą i tym, jakim typem wilka będzie. Dlatego lista gości na moim przyjęciu była dość długa i zawierała wilki z pobliskich watah.

Zwykle jestem trochę samotniczką, dlatego zwykle nie urządzam dużych przyjęć urodzinowych. Jednak na tę szczególną okazję byłam szczęśliwa, że miałam wielu gości. Spotkanie z wilkiem wiąże się z pierwszą zmianą/transferem, a to może być niesamowicie bolesne. Jako istoty z natury społeczne, jedyną rzeczą, która może pomóc wilkom w bólu pierwszej zmiany, jest wspierająca rodzina, przyjaciele i społeczność wokół nich.

Zwykle działa to tak, że stado organizuje kolację lub grilla na twoją cześć. Gdy zapada noc, a księżyc zastępuje słońce na niebie, wszyscy gromadzą się w amfiteatrze stada. Przyszły zmiennokształtny stanie na środku amfiteatru, podczas gdy goście cicho będą odmawiać życzenia i modlitwy do Bogini Księżyca. Energia w przestrzeni może być elektryzująca dla wszystkich obecnych, bez względu na to, czy jest 25 czy 500 uczestników.

Gdy pierwsza zmiana dobiegnie końca, nowy wilk będzie paradował po scenie i paradował. Tłum będzie „och” i „ach”, dopóki alfa stada nie podejdzie, nie pozna imienia nowego wilka i nie przedstawi go tłumowi. Nowy wilk również przysięgnie wierność stadu i alfie, pozwalając wilkowi na połączenie umysłowe z innymi wilkami stada. Na koniec nowy wilk i wszyscy goście wystarczająco dorośli, aby się zmienić, wyruszą na bieg stada.

Cały proces jest niesamowicie wyjątkowy i ekscytujący.

Jak można sobie wyobrazić, dekoracje są również ważną częścią procesu planowania imprezy. Każdy z uczestników decyduje o dekoracjach i motywie imprezy, które zostaną wykorzystane na jego przyjęciu. Jeśli więcej niż jeden wilk kończy 14 lat tego samego dnia, wilki mogą albo uzgodnić motyw, albo podzielić imprezę na części, które mogą indywidualnie udekorować. Stado luna wykona wtedy jakąś magię, która w jakiś sposób połączy poszczególne obszary w jeden spójny motyw w centrum.

Moje urodziny są w październiku i pomimo tego, jak duże jest nasze stado, jestem jedyną osobą urodzoną tego dnia. Uwielbiam mieć urodziny w październiku, ponieważ moją ulubioną porą roku jest jesień. Do dekoracji wybrałam kwiaty i dekoracje w bogatych jesiennych kolorach, w tym głębokie pomarańcze, czerwienie i zielenie.

Niestety, żadna z moich dekoracji imprezowych nie zostanie wykorzystana. Albo raczej, żadna z moich dekoracji nie zostanie wykorzystana dla mnie.

Jak wspomniałem, dzisiaj zamiast tego organizujemy pogrzeb. Moja najstarsza siostra, Sabrina, zmarła dziś rano.

Tradycja stada i religii nakazuje, że musimy zorganizować pogrzeb w ciągu 24 godzin od śmierci. Ponieważ Sabrina zmarła krótko po północy, jej pogrzeb musi odbyć się dzisiaj. Całe jedzenie i dekoracje odłożone na moje przyjęcie urodzinowe zostały więc natychmiast przekierowane na pogrzeb; na szczęście moje jesienne kolory były wystarczająco ponure, aby zadziałać.

Wszystkie dekoracje, które wydawały się stosunkowo „radosne”, uroczyste lub wspominające mnie, zostały usunięte. Zdjęcia Sabriny zostały teraz umieszczone na stołach i podiach, a wybrana przeze mnie muzyka została zamieniona na piosenki o stracie lub ulubione piosenki Sabriny.

Strata Sabri Na to naprawdę wielka sprawa. Nie dość, że była najstarszym i ulubionym dzieckiem mojej siostry i moich rodziców, to jeszcze powszechnie przewidywano, że będzie partnerką syna Alfy Richarda, Alexandra, co oznaczało, że najprawdopodobniej będzie przyszłą luną naszego stada.

Sabrina skończyłaby 20 lat za trzy miesiące, a ona i Alexander mogliby wtedy potwierdzić, że są partnerami. Stado było tak pewne, że są partnerami - a Alpha Richard był tak chętny, aby przekazać stado Alexandrowi i jego partnerce, gdy tylko zostanie zidentyfikowana i będzie gotowa przyjąć pozycję luny - że odstąpili od standardowych protokołów i postanowili rozpocząć szkolenie Luny Sabriny tuż po jej 18. urodzinach.

Jeśli mam być całkowicie szczery, coś mi nie pasowało w kwestii rozpoczęcia przez Sabrinę treningu Luny. Częściowo wynikało to z tego, co dla mnie oznaczał trening Luny Sabriny, ale to temat na osobną rozmowę. Najważniejszą rzeczą było to, że nie rozumiałem, dlaczego trening Luny nie mógł czekać, aż Sabrina skończy 20 lat i będzie mogła potwierdzić, kim jest jej partner. Luny od pokoleń czekały na swój trening; dlaczego Sabrina nie mogła?

Bardzo mnie też denerwowało, gdy patrzyłem, jak Sabrina kręci się wokół Alexandra na imprezach watahy. Nasza wataha nie pochwalała randek i publicznego okazywania uczuć przed znalezieniem partnera; stwarzało to zbyt duże ryzyko problemów, złości i zazdrości, gdy już partner został odnaleziony.

Z jakiegoś powodu dla Sabriny zrobiono wyjątek. Ale z drugiej strony, dla niej zawsze robiono wyjątki. Sabrina była silna i absolutnie piękna, a stado znało ją jako miłą, mądrą i energiczną. Nie mogła zrobić nic złego w oczach moich rodziców, alfy ani stada.

Mam nadzieję, że nie zabrzmię zbyt zazdrośnie lub gorzko. Kochałam moją siostrę, a jej śmierć naprawdę mnie dotknęła. Po prostu... znałam inną stronę mojej siostry niż ktokolwiek inny i wiem więcej niż ktokolwiek, że moja siostra była daleka od ideału. Gdybym zabrała głos przed jej śmiercią, zostałabym oskarżona o zazdrość i kłamstwo. A gdybym zabrała głos teraz, cóż... zostałabym oskarżona o zazdrość, kłamstwo ORAZ niewłaściwe mówienie źle o zmarłych.

Łatwiej jest po prostu to odpuścić. Wraz z moimi urodzinami. To i tak nie jest takie ważne. Nie chcę być samolubna ani egocentryczna.

Jedyny natychmiastowy problem z odpuszczaniem jest taki, że --zły moment czy nie -- zamierzam zmienić się po raz pierwszy dziś wieczorem. Nie mogę nic zrobić, żeby to zatrzymać lub odłożyć, choć bardzo bym tego chciała. Martwię się, jak to się potoczy.

Mam nadzieję, że podczas przyjęcia moja mama, tata, brat lub ktoś inny będzie skłonny odejść ode mnie na 20-30 minut, żeby mi pomóc przez to przejść. Potem moglibyśmy wrócić i zachowywać się, jakby wszystko było normalne. Albo tak normalne, jak to tylko możliwe, skoro Sabrina już nie żyje.

Niestety, powinnam była wiedzieć, że nic w życiu nie jest takie proste.