Rozdział 497 Diabeł karcący grzech

Edward otworzył oczy w chwili, gdy Daisy się odwróciła, ale pozostał cicho, głaszcząc tylko miejsce, w którym się pocałowała. Słodki uśmiech wpełzł na jego twarz. Prawda była taka, że bez niej nie mógł dobrze spać, nieważne jak bardzo był zmęczony. Po prostu udawał, że śpi, gdy usłyszał dźwięk otwieranych drzwi. Nie chciał, żeby Daisy wiedziała, że został, żeby na nią poczekać, na wypadek gdyby zapomniała, że jest w pobliżu. To sprawiłoby, że niespodzianka byłaby jeszcze słodsza.

Daisy z kolei nie miała pojęcia, że Edward miał takie myśli. Po prysznicu położyła się do łóżka i jak zwykle wtuliła się w jego ramiona. Minęło dużo czasu, odkąd mogła cieszyć się jego uściskami tak swobodnie. W końcu, zanim Edward wyzdrowiał, martwiła się o jego rany lub o to, że zostanie zauważona przez personel medyczny w szpitalu. Ale dziś wieczorem mogła delektować się jego uściskiem bez żadnych obaw.

Przesunęła dłoń i pogłaskała jego przystojną twarz. W końcu zaczęła wygładzać jego zmarszczone brwi. Jej ruch był tak delikatny i pełen uczucia. Zastanawiała się, dlaczego Edward miał tyle zmartwień. Czy jego zmartwienia pochodziły od niej?