Rozdział 39

Dominik

Las wstrzymuje oddech, niepokojąca cisza osiada na starych drzewach niczym całun. Nawet ptaki ucichły, ich zwykły radosny chór zastąpiła przytłaczająca cisza. Samo powietrze wydaje się gęste od napięcia, jakby same lasy wyczuwały zbliżające się niebezpieczeństwo. Przez ten nienaturalny spokój trzej mężczyźni wkraczają na moje terytorium, ich udawana pewność siebie to cienka powłoka ledwie skrywająca strach, którego nie potrafią całkowicie stłumić.

Przyglądam się im z cienia, moja masywna postać ukryta jest w gęstym podszyciu. Moje futro, czarne jak noc, idealnie wtapia się w cętkowane leśne podłoże. Każdy mięsień w moim ciele jest mocno napięty, gotowy do skoku w każdej chwili. Ich zapachy atakują moje nozdrza piżmowym zapachem wilkołaków zmieszanym z potem, skórą i metalicznym posmakiem broni. Intruzi. Groźby. Moje usta wyginają się w cichym warczeniu, odsłaniając zęby ostre jak sztylety, ale trzymam się na wodzy. Polowanie się rozpoczęło i będę delektować się każdą ekscytującą chwilą.