Rozdział 187

Poszłam do damskiej toalety w swobodnym tempie. Nigdy nie chciałam zwracać na siebie uwagi takimi rzeczami. Najpierw upewniłam się, że wszystkie kabiny są puste, a potem zamknęłam główne drzwi. A potem pobiegłam do toalety w ostatniej chwili.

Zwymiotowałam tak cicho, jak mogłam, mając nadzieję wbrew nadziei, że nikt przypadkiem nie stoi tuż za drzwiami, kiedy ja wymiotuję. Kiedy byłam pewna, że jestem pusta, oczyściłam się i pobiegłam prosto do biura.

Moje ręce trzęsły się, gdy odkręcałem korek butelki z lekiem. Wymioty naprawdę mogą sprawić, że poczujesz się śmiertelnie zmęczony w mgnieniu oka. Wyjąłem jedną tabletkę i połknąłem ją, popijając wodą. A potem odpoczywałem na krześle biurowym tylko przez minutę, zanim zmusiłem się do wstania i przejścia z powrotem korytarzem do śmierdzącej sali konferencyjnej, gdzie po prostu musiałem wrócić do pracy.