Rozdział 50

Alec i ja jechaliśmy godzinę na lotnisko w komfortowej ciszy. Dało mi to mnóstwo czasu na duszenie się w moim niepokoju. Nie dość, że uciekłam od Aleca i Kade'a, to jeszcze zostawiłam Tori. Część mnie rozpaczliwie miała nadzieję, że mi wybaczy, ale nie obwiniałabym jej, gdyby nie mogła. W końcu ona nic nie zrobiła, tylko mnie wspierała, a ja i tak odeszłam.

Alec i Kade wydawali się rozumieć powody mojego odejścia, choć ból wciąż odbijał się echem w ich umysłach. Miałam nadzieję, że Tori również to zrozumie. To było spotkanie, którego oczekiwałam i którego się obawiałam. Nie poświęciłam wiele myśli Garrettowi i temu, co poczuje po moim odejściu, ani mnie to nie obchodziło.

Wszystko zrobił zupełnie źle. Od wykorzystania mnie na moim przyszłym stanowisku, po przekazanie wiadomości, że nie jestem człowiekiem. Od samego początku nigdy nie był dla mnie ojcem. Nigdy nie chciał mnie widzieć, po prostu mnie taką, jaka jestem. Chciał mnie jako wilkołaka, wersji, w której staję i przejmuję kontrolę nad jego stadem. Nie mogłam – nie chciałam wracać do tego, do bycia kontrolowaną i wykorzystywaną.