rozdział-407

Klaus

Cooper spał na krześle w kącie pokoju. Kołnierz kurtki podniósł mu się pod brodę. Ręce ciasno skrzyżował na piersi, a stopy oparł na stoliku kawowym, który postawił przed drzwiami jak barykadę.

Dotarliśmy do domu Blaira bez świadków, ale w drodze tutaj każdy krok zdawał się wprawiać Coopera w coraz większe zdenerwowanie. Był sfrustrowany moim spokojem i zły, że nie byłem zły. Było jasne, że podniecało go doprowadzanie ludzi do utraty zmysłów, ale na mnie to nie działało.