rozdział-336

Neah

W pokoju jest dziwnie cicho, gdy wchodzę z powrotem do środka. Abraxas ma orzechowe oczy mocno wpatrzone w Raven. Dane cicho chodzi tam i z powrotem, pogrążony w myślach.

Boli, gdy czujesz, jak bardzo cierpi. Nie pomyślałbyś tego, gdybyś na niego spojrzał. Jego szkarłatne oczy są pełne wściekłości, a nie bólu. Na jego twarzy maluje się grymas, ale to wszystko. Żadnych zaciśniętych pięści. Żadnego ciężkiego oddechu, był... na pewnym poziomie spokoju. Spokoju przed burzą. Jego oczy przelatują na mnie i to go zatrzymuje, wiedział, co zamierzam zrobić. Czuję, jak Damien wchodzi za mną. Cicho zamyka drzwi, delikatne kliknięcie to jedyne, co można usłyszeć, gdy klamka wraca na swoje miejsce.