Rozdział 7

Felicia nagle zakaszlała. „OK, tematem dzisiejszego spotkania jest konkurs, w którym bierzemy udział. Po pierwsze, gratuluję dwóm nominowanym projektantom, Alici i Anastasi."

Anastasia podniosła głowę i napotkała prowokacyjny wzrok Alici. Jeśli tym razem wygra, firma zapewni jej dużą premię. Dlatego były rywalkami. Felicia od razu przeanalizowała sytuację rywalizacji. Jako doświadczona projektantka była bardzo pewna swojej pracy.

Kiedy Anastasia wpatrywała się w stół, nagle poczuła na sobie wzrok. Sądząc po kierunku, niewątpliwie należał do Elliota.

Czy ten człowiek naprawdę jest taki wolny? Dlaczego on się na mnie gapi cały dzień?

Matka Anastasi poświęciła dla niego życie. Szczerze mówiąc, Anastasia bardzo nie chciała go widzieć. Choć miał wtedy zaledwie pięć lat i nie mogła go o nic winić, w sercu wciąż tliła się jej jakaś uraza.

– "Anastasio, powiedz mi, co myślisz." Felicia nagle dała jej znak.

Anastasia właśnie teraz fantazjowała i nie miała pojęcia, o czym Felicia mówi. Podniosła głowę i spojrzała na Felicię ze zdumieniem. „Eee... O jakim aspekcie mówisz?”

Twarz Felici od razu zrobiła się brzydka. Jak ktoś śmie marzyć na moim spotkaniu?

– "Anastasio, chociaż jesteś projektantką przysłaną z centrali, nie powinnaś być zbyt arogancka i lekceważyć mnie. Nie słuchałaś, co przed chwilą powiedziałam, prawda?" Felicia była surową kobietą i chciała dać Anastasi nauczkę.

Pozostali projektanci spojrzeli na Anastasię, patrzyli, jak robi z siebie głupka, a twarz Anastasi również była trochę gorąca. Choć nie wiedziała, co powiedzieć, rozległ się niski męski głos. „Powiedz mi, jaka jest wyjątkowa zaleta Twojego projektu.”

Elliot przypominał jej o tym.

Jeśli chodzi o jej pracę, Anastasia natychmiast nabrała pewności siebie. „Tym razem w mojej pracy wykorzystano platynę, która jest najodpowiedniejszym materiałem na wkłady, z dodatkiem rodu i palladu. Jej połysk, twardość i trwałość są bardzo dobre, a także jest to materiał rzadki. Ma doskonałe konotacje, nie jest łatwo go amortyzować, gwarantuje, nie zmieni koloru, ma dobrą stabilność i nadaje się do celów kolekcjonerskich. Moi docelowi klienci to ludzie, którzy lubią kolekcjonować i kupować towary luksusowe. "

Kiedy Anastasia skończyła mówić, nagle dostrzegła głębokie spojrzenie mężczyzny naprzeciwko niej i natychmiast go uniknęła.

„Krótko mówiąc, jest drogo!” Alicia zadrwiła. „Nie jestem taka sam jak Ty. Skupiam się na elementach mody. W dzisiejszych czasach trendy przychodzą i odchodzą. Myślę, że moja praca jest bardziej odpowiednia dla rynku.”

Anastasia zacisnęła usta i uśmiechnęła się. „Każda nasza praca ma swój własny atut.”

Wkrótce spotkanie wreszcie się zakończyło. Elliot przyszedł tylko posłuchać i nie wyraził zbyt wiele swojej opinii.

„OK, spotkanie dobiegło końca” – oznajmiła Felicia.

„Anastasio, zostań tutaj. Inni mogą odejść.” – powiedział nagle Elliot.

Anastasia miała już napić się wody, żeby zwilżyć gardło, gdy prawie się zakrztusiła, słysząc to. Natychmiast otoczyły ją zazdrosne i pełne nienawiści spojrzenia, zwłaszcza Alice, która patrzyła na nią z urazą, jakby uwiodła Elliota w jakiś brudny sposób.

Anastasii również zabrakło słów. Czy ten człowiek nie widzi mojej sytuacji w firmie? Inni mną pogardzają, a on i tak musi podsycać plotki, robiąc to!

Kiedy wszyscy wyszli, Anastazsia oparła się o swoje krzesło i zapytała chłodno: „Czy jest coś, czego potrzebujesz, prezesie Presgrave?”

„Dlaczego nie przyjąłeś domu, który Ci wczoraj podarowałem?” Elliot zmrużył oczy i popatrzył na nią.

– "Dlaczego miałabym? Już powiedziałem, że nie przyjmę żadnej spłaty od Presgravesów. Anastasia ponownie podkreśliła."

„Powinnaś pomyśleć o swoim synu. Miejsce, które wybrałem, ma świetne zaplecze, które może mu zapewnić. Jest o wiele lepsze przedszkole dla elit w gminie. Jest też bezpieczniejsze i bardziej odpowiednie, abyś mieszkała z dzieckiem.” Elliot porzucił swój status przełożonego i został sprzedawcą.

To, co powiedział, bardzo spodobało się Anastasi, ponieważ jej największym pragnieniem jako matki było zapewnienie synowi jak najlepszego wykształcenia i środowiska.

„Nie ma potrzeby. Mogę dać mojemu synowi to, co najlepsze.” Anastasia nie zgodziła się z nim. Taki biznesmen jak on nie mógł zdawać sobie sprawy, że najcenniejszą rzeczą nie jest bogactwo materialne, ale wsparcie emocjonalne.

Dopóki syn był z nią, nawet gdyby żyła w niesprzyjających warunkach, byłaby najszczęśliwsza.

Marszcząc brwi, Elliot patrzył na bezwzględną kobietę i poczuł się zaniepokojony.

„Na przyszłość, jeśli sprawa nie będzie to związane z pracą, proszę, nie szukać mnie więcej.” Gdy Anastazsia skończyła mówić, wzięła swoje dokumenty, po czym wstała i wyszła.

Po południu Anastasia odebrała telefon od ojca, który poprosił ją, aby jutro przyszła do domu na kolację. Powiedział też, że chce się z nią spotkać. Zgodziła się myśląc o potrzebie wizyty w domu.

W gabinecie prezesa, Elliot z wdziękiem siedział na swoim miejscu i słuchał raportu z pracy asystenta obok niego.

„Idź i sprawdź dla mnie informacje dotyczące ojca syna Anastasi."

Ponieważ wynagrodzenie materialne nie zrobiło wrażenia na Anastasi, Elliot mógł zacząć tylko w innych obszarach.

"Bardzo dobrze." Rey natychmiast poszedł zbadać sprawę.

W tym momencie zadzwonił telefon Elliota, więc odebrał i zobaczył, że to Hayley.

– "Cześć." – odpowiedział tak delikatnie, jak to tylko możliwe.

„Elliot, jesteś zajęty pracą? Czy mogę zjeść z tobą kolację dziś wieczorem?”

„OK, zarezerwuję restaurację”. Elliot zgodził się.

– "W takim razie poczekam, aż mnie odbierzesz." Hayley była podekscytowana.

„Jasne.” Elliot odłożył słuchawkę, a przed oczami pojawiła mu się twarz Hayley. Z jakiegoś powodu Hayley w niczym nie przypominała mu kobiety z tamtego dnia.

Jak przez mgłę pamiętał tę kobietę tamtej nocy. Jej usta były niewiarygodnie miękkie, a jej ciało miało delikatny zapach. Chociaż płakała przez cały czas, jej głos był pociągający, podczas gdy głos Hayley był jakby zbyt ostry.

Ponieważ minęło pięć lat, każdy mógł znacząco się zmienić. Zatem Elliot chciał ją po prostu wynagrodzić. W końcu to, co zrobił owej nocy, spowodowało nieodwracalne szkody w jej życiu.

Do eleganckiej restauracji Hayley przyszła w nowej sukience Chanel, wystrzałowo ubrana. Używając drogich kosmetyków i umiejętności wizażystki, podkreśliła swój raczej przeciętny wygląd, ale wciąż nie rzucała się w oczy.

Należała do kategorii przeciętnej ładnej dziewczyny. Nie była brzydka, ale też nie zachwycała.

Jednak tego wieczoru była najbardziej godną pozazdroszczenia kobietą w całej restauracji. Naprzeciw niej siedział mężczyzna najwyższej klasy, przystojny, elegancki, czarujący i emanujący królewską aurą.

„Elliot, toast.” Hayley podjęła inicjatywę, podniosła kieliszek i z niecierpliwością spojrzała na mężczyznę naprzeciwko niej. Chociaż znała go od prawie trzech tygodni, Elliot zawsze traktował ją grzecznie i uprzejmie.

Jednak Hayley pragnęła czegoś znacznie więcej, chciała jego serca, ciała, a przede wszystkim chciała zostać jego żoną.

Teraz, ponieważ przyciągnęła jego uwagę i wszystko, co jej dał, była absolutnie przerażona, że to wszystko straci.

Poczuła się zachwycona faktem, że jest bogata. To, czego chciała, mogło zostać jej dostarczone w ciągu następnej sekundy. Jej ulubione nowe sukienki Chanel, z których może wybierać dostarczane są bezpośrednio pod jej drzwi. Jeśli chciała konkretną torbę, mogła dostać ją w każdym dostępnym kolorze. Jeśli chcę biżuterii z diamentami, wystarczy, że wybierze swoją ulubioną.

To uczucie było jak unoszenie się w chmurach i Hayley już nigdy więcej nie chciała spaść na ziemię, dopóki żyje.