Rozdział 4

Elisa skinęła głową, ale zdawała się tym nie przejmować.

„Nie przejmuj się nim. On tylko podąża i nie wydaje się mieć złych intencji”.

Tej nocy Elisa dobrze spała po ciężkim dniu.

Wcześniej zawsze martwiła się, że straci Garetha. Ale teraz, gdy go straciła, jakoś zaakceptowała rzeczywistość i zachowała spokój.

Początkowo myślała, że będzie jej trudno zasnąć samej, ale ostatecznie jej sen nie dawał żadnych snów.

Wydawało się, że naprawdę może go puścić.

Gdy ponownie otworzyła oczy, okazało się, że wczesnym rankiem zadzwonił budzik.

Elisa wstała w dobrym humorze i umyła się. Uśmiechnęła się zachwycona na śniadanie, które zostało położone na stole.

Uwielbiała francuskie śniadania składające się z croissantów i gorącej czekolady. Jednak Gareth ich nie lubił i przyzwyczaił się do jedzenia mięsa na śniadanie. Dlatego musiała go dostosowywać przez wszystkie te lata.

Teraz mogła w końcu zadbać o siebie i jeść to, co lubiła, co wprawiło ją w zrelaksowany nastrój.

Tego ranka odebrała telefon od Charli, która powiedziała, że osoba odpowiedzialna za dział prawny Darcey Group jest chętna, aby się z nią spotkać. W związku z tym Charli pomogła Elisie zorganizować miejsce spotkania.

Elisa skończyła śniadanie i wyszła .

W tym samym czasie w samochodzie przed willą mężczyzna ubrany na czarno potajemnie zadzwonił do kogoś. „Szefie, ona wyszła z domu”.

„Podążaj za nią.”

Wyraz twarzy Garetha pociemniał. Nie wiedział, że Elisa ma własną willę. Nawet namawiała go, żeby się z nią rozwodził. Ta kobieta... Nagle zachowuje się jak inna osoba.

Elisa dotarła na miejsce spotkania i znalazła Coreya Wilsona siedzącego przy oknie. Podeszła do niego i przywitała go z uśmiechem: „Corey, jesteś tu wcześniej”.

Corey spojrzał ze zdziwieniem i był zszokowany, widząc Elisę. „Elisa?”

Elisa uśmiechnęła się i odpowiedziała: „Powinieneś nazywać mnie lris”.

Jej odpowiedź jeszcze bardziej go zdumiała. „Elisa, ty...”

Corey zawsze podziwiał jej uzdolnienia akademickie w szkole. Nie spodziewał się, że odkryje, że jest lris.

Dlatego nie udało mu się ukryć podniecenia, które czuł w sercu.

Wkrótce obaj przeszli do głównego celu spotkania i zaczęli rozmawiać o sprawie.

Jednak Elisa nie była świadoma, że Gareth obserwuje ją z samochodu. Jego wyraz twarzy stał się ponury jak burzowe niebo.

Nie widział twarzy mężczyzny siedzącego naprzeciwko niej i nie wiedział, kim on jest. Widział tylko Elisę uśmiechającą się promiennie do mężczyzny.

Spojrzenie Garetha stało się okrutne, jakby chciał pożreć Elisę w całości.

Nigdy wcześniej nie czuł się tak sfrustrowany.

Wcześniej Elisa miała oczy tylko dla mnie. Jak ona może teraz tak promiennie się uśmiechać do innego mężczyzny? Czy ona myśli, że jestem martwy?

Elisa nie podejrzewała niczego niepokojącego. Po zakończeniu dyskusji, zjadła lunch z Coreyem, zanim wyszła.

Potem przypomniała sobie, że nie była na zakupach od dłuższego czasu. Więc poszła na zakupy i kupiła wiele rzeczy dla siebie.

Kiedy wróciła do willi, niebo było już prawie ciemne.

Służący spędzili kilka dni, porządkując rzeczy, które przywiozła. Zobaczyli, że wróciła i dali jej listę przedmiotów.

Elisa zauważyła, że czegoś brakuje na liście. Instynktownie dotknęła szyi i szeroko otworzyła oczy.

Gdzie jest naszyjnik? Nie mogę go zgubić!

Czy zapomniałam go założyć, gdy tego dnia pakowałam się w pośpiechu?

Zastanowiła się i postanowiła wrócić do rezydencji Wickamów, aby go poszukać.

Nie spodziewała się jednak, że wejdzie do sypialni i zastanie Garetha stojącego przed jej toaletką, oszołomionego wpatrującego się w zegarek w swojej dłoni.

Elisa była zdumiona. Przez trzy lata małżeństwa Gareth nigdy nie postawił stopy w ich sypialni. Teraz wydawał się roztargniony, gdy patrzył na zegarek, który mu podarowała, i nie zauważył, że weszła do pokoju.