Rozdział 9: Elementy układanki

(punkt widzenia Alexa)

Leżę w łóżku i myślę o wszystkim, co wydarzyło się wczoraj wieczorem. To szaleństwo myśleć, ale kiedy przyjechaliśmy i Ken połączył mnie myślami, że April nazwała naszego tatę „wujkiem Teddym”, mógłbym przysiąc, że przez chwilę go słyszała. Byłem pewien, że powiedział to przez połączenie myślowe, więc byłem trochę przerażony, kiedy się śmiała. Ale kiedy na nią spojrzeliśmy, wyglądała tak niewinnie, że po prostu to zignorowałem. Potem, kiedy mój młodszy brat znów połączył mnie myślami, mówiąc, jaka jest ładna, mógłbym przysiąc, że zobaczyłem błysk paniki w jej oczach. To było tak ulotne, że naprawdę nie mogłem tego stwierdzić. Resztę nocy spędziłem, próbując ją wytrącić z równowagi, ale nic z tego nie wyszło. Chcę to po prostu odrzucić jako moją wyobraźnię, tak jak zrobił to Ken, ale coś mi mówi, że w April Storm jest coś więcej, niż ktokolwiek wie.

Normalnie byłoby to dla mnie dużym zniechęceniem. Nie grzebię w próbach rozgryzienia dziewczyn. Ale z drugiej strony April nie była normalną dziewczyną. W ciągu dwóch dni udało jej się tak bardzo wkurzyć mnie na tyle, że nie mogłem nawet pomyśleć o dotknięciu innej dziewczyny. Uwierz mi, próbowałem. Dwa razy. Za każdym razem skończyło się na tym, że wysłałem wilczycę i wziąłem cholernie zimny prysznic! Nie robiłem tego odkąd miałem jakieś TRZYNAŚCIE lat. Nie licząc faktu, że przez ostatnie dwie noce nie zmrużyłem oka. Nie byłem też w stanie porządnie się zdrzemnąć, żeby nie wkradała się do moich snów. Doprowadzała mnie do szału.