Rozdział 35: Relaks w centrum handlowym

(punkt widzenia kwietnia)

Więc po wysłuchaniu całej drogi do galerii handlowej, jak Conner jęczy i narzeka, że chce prowadzić, w końcu się poddałem i podjechałem pod wejście, a potem wysiadłem. „Możesz ją zaparkować. Ale jeśli znajdę choćby plamę na moim Kitten, będziemy mieli pieczone jądra wilkołaka z dodatkiem dziewczęcych krzyków na kolację!” Bethany wybuchnęła śmiechem na moją groźbę. Wiedziała, że mówię śmiertelnie poważnie. Conner też. Wiem to, bo przełknął ślinę tak głośno, że Austin się z niego zaśmiał. „Bez presji, stary”.

Patrzyłam, jak odjeżdża, zostawiając nas troje na krawężniku, i westchnęłam. „Nie martw się, April. Conner może i jest idiotą, ale tak naprawdę jest naprawdę dobrym kierowcą”. „Mam nadzieję, że masz rację, Austin. W przeciwnym razie zostaniesz jedynakiem”. Zaśmiałam się z komentarza Bethany. Znała mnie aż za dobrze. Conner znikał w alejce, żeby znaleźć miejsce, kiedy skręciliśmy, żeby wejść do środka, a ja wydałam z siebie słyszalne jęknięcie.