Rozdział 165: ILE MASZ LAT?

(punkt widzenia Tylera)

Chyba w końcu przekroczyłem pieprzoną krawędź i wszystko, co się działo przez ostatnie trzy miesiące, to tylko moje załamanie psychotyczne. Ponieważ nie ma mowy, żebym po prostu zobaczył to, co właśnie zobaczyłem. NIE stoję obok martwego smoka, słuchając, jak ZARÓWNO moje dzieci, jak i ich kumple z ekscytacją opowiadają o walce, którą ten facet właśnie stoczył z martwym smokiem, obok którego nie stoję.

Och, i nie zapominajmy, że ten facet, z którym tak podekscytowani rozmawiają, to również smok. Fakt, o którym najwyraźniej wiedzieli i nigdy nikomu nie powiedzieli, NAWET gdy Starszy Leo wspomniał, że wyginęli zaledwie nieco ponad tydzień temu. „Arsyss? Jesteś pewien, że wszystko w porządku? Ta rana nie wygląda, jakby goiła się dobrze”. Usłyszałem, jak April mówi z troską, a Arsyss się zaśmiał, kiwając głową.