Rozdział 137: Zachowanie pozorów

Moana

Edrick okazał mi tyle uczucia, gdy zdał sobie sprawę, że zamarzam przed paparazzi, i bez chwili wahania osłonił mnie przed kamerami swoim ciałem, by ukryć moją wrażliwość i wprowadził mnie do środka. Gdy już bezpiecznie weszliśmy do środka, zaprowadził mnie do stolika i zostawił tam, podczas gdy sam przyniósł mi trochę wody. Chociaż wciąż byłam oszołomiona krzykami i błyskami aparatów, nie mogłam zaprzeczyć, że moje serce było pełne miłości do mężczyzny, który zawsze tak bardzo się o mnie troszczył.

Podczas gdy na niego czekałam, zaczęłam się trochę uspokajać i rozglądać po otoczeniu. Wnętrze budynku było piękną starą salą koncertową z okrągłymi stołami rozrzuconymi dookoła, sufitem w stylu art déco i ozdobną drewnianą sceną z przodu. Na scenie stał mikrofon i stołek, co uświadomiło mi, że dziś wieczorem musi być jakiś występ na żywo. Miałam nadzieję, że to będzie komik; musiałam się pośmiać.