Rozdział 7 - Chcę tylko zobaczyć moją żonę

„Gdzie jest moja żona?” – zapytał Jason, nie zwracając się do nikogo konkretnego, próbując uniknąć badawczych spojrzeń. Szkoda, że jego rodzice i bracia przybyli do szpitala przed nim, ale skąd mógł wiedzieć? Alexa wspomniała tylko, że zostawiła mu paczkę w domu.

Skąd mógł wiedzieć, że to będzie list samobójczy? Zwycięski błysk w oczach starszych braci najbardziej go irytował. Nawet jako najmłodszy z trójki braci, Jason wyróżniał się we wszystkim. Bez wątpienia bracia zazdrościli mu, ponieważ był również oczkiem w głowie rodziców.

Rozczarowane spojrzenie w oczach ojca wywołało niepokój w jego sercu. Nawet spojrzenie matki straciło zwykłe ciepło, z jakim zawsze go witała.

„Powinieneś był przybyć pierwszy, ale ja nawet przybyłem przed tobą” – zadrwił jego starszy brat, Gabriel Gannon. Jakby tego było mało, drugi starszy brat Jasona, Nathan Gannon, dolał oliwy do ognia.

„Widziałem to stąd. Musiał być z tą kobietą i nawet nie wstydzili się znów pokazać publicznie razem. Nie zaprzeczaj. Widziałem pierwsze wiadomości o was obojgu, zanim tajemniczo zniknęły . Musiałeś słono zapłacić, żeby to usunąć, prawda?

Jason wrzał ze złości, ale nie mógł zaprzeczyć faktowi, że popełnił błąd, pozwalając Vivian zostać w hotelu, gdy powinien był pozwolić jej odejść do czasu sfinalizowania rozwodu. W środowisku szpitalnym takie sprawy lepiej zostawić na później.

„Chcę tylko zobaczyć moją żonę” – powiedział Jason stanowczo, a jego głos brzmiał chrapliwie z powodu stresu. Wszystkie wyrazy twarzy stały się ponure, ale nikt nie udzielił mu żadnych odpowiedzi. Pobudzony, miał zamiar wbiec na oddział ratunkowy, gdy za nim odezwał się znajomy głos.

"Ona nie żyje."

To był Leonard Adams, ojciec Alexy, a obok niego stała Louisa Adams, jego żona, oboje z wyrazami smutku na twarzach. Chociaż Jason się tego spodziewał, potwierdzenie pozostawiło go pustym. Część niego miała nadzieję, że Alexa przeżyła wypadek. W ten sposób nie czułby się tak winny.

„Kiedy?” zapytał, nie do końca rozumiejąc swoje emocje po usłyszeniu tej wiadomości. Pomimo ich rozwodu, była to prywatna sprawa między nimi i nadal miał obowiązek zająć się wszystkimi sprawami dotyczącymi pochówku.

„Zginęła na miejscu” – powiedział Leonard Adams, starając się jak najlepiej powstrzymać łzy, gdy pocieszał żonę. Żaden rodzic nie chciał chować własnego dziecka. Zawsze powinno być odwrotnie.

„Ona jest moją żoną. Chcę zobaczyć jej ciało. Zajmę się tym od teraz” – powiedział Jason z mieszanką smutku i powagi. Czyny Alexy przyniosły nie tylko jej, ale i jej rodzicom tak wiele strat. Nadszedł czas, aby odpokutował za czasy, kiedy go przy niej nie było.

Leonard jakoś niechętnie pozwalał mu się czymkolwiek zająć. Byłoby inaczej, gdyby Jason i Alexa byli zakochani przed incydentem. Po namyśle zapytał:

„Czy mogę porozmawiać z tobą prywatnie, Jasonie?”

Jason skinął głową na znak zgody, a dwaj mężczyźni odeszli na bok, zostawiając resztę rodziny w tyle.

Gdy już wyszli na zewnątrz i upewnili się, że nie ma nikogo w pobliżu, Leonard zaczął mówić półgłosem, aby nie podsłuchiwać.

„Jestem świadomy, że rozwiedliście się przed wypadkiem. Dlatego nie jesteście nam nic winni. Już się wszystkim zająłem”.

Serce Jasona zapadło się. Alexa obiecała, że nikomu o tym nie powie, więc dlaczego musiała powiedzieć rodzicom i pozbawić go prawa do bycia oddanym mężem w jej ostatnich dniach? „To niesprawiedliwe”.

Wyraz twarzy Leonarda stwardniał i powiedział surowo: „Idź do swojej kobiety. Alexa zostawiła instrukcje, aby niczego nie upubliczniać, ale nie chciała też, żebyś był blisko nas. To jest wiadomość, którą wysłała dziś rano”.

Przesunął wiadomości na telefonie i pokazał je Jasonowi. „Gdybym wiedział, że to zrobi, dawno bym przyjechał do sądu, żeby ją osobiście zabrać do domu. Alexa nigdy nie wtajemniczała nas w wydarzenia związane z jej małżeństwem z tobą, dopóki nie straciła dziecka. Gdybyś tam był, nie zadzwoniłaby do nas”.

Jason zobaczył wiadomość wysłaną mniej więcej w czasie, gdy razem wychodzili z domu. „Tato, Jason i ja jesteśmy rozwiedzeni. Sfinalizujemy resztę w sądzie. Nie chcę, żeby cokolwiek z tego wyszło na jaw. Chcę tylko, żebyś wiedział, że on już nie jest za mnie odpowiedzialny. Zobaczymy się, gdy wszystko zostanie ustalone w sądzie”.

Potem, około godziny później, była kolejna wiadomość ze zrzutem ekranu. „Oficjalnie się rozwiodłam, tato. Czuję się jak wolna kobieta i w końcu mogę znowu oddychać. Do zobaczenia wkrótce”.

Jasona ogarnęło poczucie winy. Było dokładnie tak, jak powiedziała Alexa. Nie miał jej już więcej widzieć po rozwodzie. Skąd mógł wiedzieć, że to był jej zamiar?

„Przepraszam za wszystko. Od teraz jesteś moją odpowiedzialnością i będę wspierał również twój biznes” – powiedział poważnie. To był jedyny sposób, aby uleczyć ból w jego sercu z powodu zaniedbania wobec byłej żony.

To było coś, czego wcześniej nie chciał robić, ale teraz wydawało mu się to właściwą rzeczą do zrobienia. Niestety, jego nadzieje na ukojenie bólu tym działaniem stanęły w miejscu wraz z odpowiedzią Leonarda.

„Nie chcemy tego już. Wcześniej chcieliśmy tylko tego partnerstwa dla niej, ale jej już nie ma. Teraz to bezużyteczne, ponieważ to, co mamy, jest dla nas więcej niż wystarczające”.

Leonard był tym, który wcześniej namawiał Jasona do partnerstwa, ale teraz, gdy zostało to zaproponowane, szybko je odrzucił. Jason zdał sobie sprawę, że był zbyt zaniedbujący w swoim małżeństwie. Wiedziałby o tym, gdyby się nad tym głęboko zastanowił.

Jednak faktem było, że nie kochał Alexy. Czuł po prostu, że jej ojciec próbuje go wykorzystać, nie zdając sobie sprawy, że robi wszystko dla swojej jedynej córki, ponieważ nie mieli zamiaru domagać się niczego od rodziny Gannon w przypadku rozwodu.

Wyraz twarzy Leonarda był żałosny, ale nie skończył, a jego ton był zimny. Gdyby nie jego siwe włosy i drobne zmarszczki, Jason powiedziałby, że Alexa wyglądała jak on, kiedy wczoraj wieczorem stała na schodach.

To był pierwszy raz, kiedy widział ją tak surową, i kto wiedział, że nigdy więcej jej nie zobaczy po tym dniu?

„Jeśli będziesz drążyć tę sprawę dalej, nie będę miał innego wyjścia, jak opublikować wszystko w gazetach. Wiem, że ci się to nie spodoba. Pogrzeb jest za dwa dni. Możesz przyjść, ale jeśli to dla ciebie za dużo, miej na uwadze, że twoja nieobecność nie zostanie pominięta”.

Po tych słowach mężczyzna w średnim wieku odwrócił się i odszedł, nie dając mu szansy na ripostę. Jason stał tam, czując się bezradny i bezużyteczny. Co on zrobił? To było tak do niego niepodobne, żeby być bezmyślnym, ale śmierć Alexy nauczyła go wielkiej lekcji,

Na lotnisku w Los Angeles w Kalifornii kobieta została mocno przytulona. Ciepło wypełniło jej serce, ale nie pomogło to w usunięciu bólu, który w nim drzemał.

„Straciłam wszystko, Bello. On nigdy mnie nie kochał, a ja straciłam też dziecko. To moja wina. Moje dziecko umarło przez moją głupotę” – ubolewała Alexa.

„Cicho, to jakieś dwadzieścia minut jazdy do mojego mieszkania. Porozmawiajmy w samochodzie” – pocieszyła ją jej najlepsza przyjaciółka Bella, pytając: „Słyszałam nowiny i wciąż jestem ciekawa, jak ci się to udało”.