Rozdział 6 Sojusznicy i wrogowie

„ Wyjdziesz za mąż za Luigiego Santoro” – słowa ojca rozbrzmiewały w jej umyśle, nawet gdy odłożyła sztućce sztywno na stół.

Śniadanie było typowe, przynajmniej dopóki jej ojciec nie porzucił tego stwierdzenia i Elena nie poczuła, że życie wokół niej się rozpada. Małżeństwo? To było coś, co zawsze wiedziała, że jest poza jej kontrolą, ale jej tata złożył jej obietnicę!

„ Co się stało z pozwoleniem mi na zrobienie dyplomu z biznesu, tato?” – zapytała chłodno, irytacja bulgotała w niej, gdy zobaczyła podekscytowaną twarz swojej mamy. Jakkolwiek ją to obchodziło, jej córka wychodziła za mąż za wyższą moc.

„ Nie jesteś już dzieckiem Eleno… To najlepsze połączenie, jakie mogłabyś znaleźć. Jego wpływ poza Cosą jest jeszcze bardziej imponujący. Jeśli go zadowolisz i dobrze wychowasz jego dzieci, pomoc w zdobyciu dyplomu biznesowego nie będzie niczym wielkim” – powiedział tonem pełnym ostateczności, wstając ze złością od stołu.

Elena patrzyła, jak odchodzi, a jej pięści zacisnęły się mocno, idealne odzwierciedlenie jej napiętego gniewu.

„Twój tata musiał ciężko pracować, żeby załatwić ci tę partię. Przynajmniej daj mu znać, że jesteś wdzięczna!” Jej mama natychmiast ją zrugała, ale jej słowa tylko pogorszyły sprawę, ponieważ Elena zawsze przypominała sobie, że zdobycie dyplomu pomoże jej mieć życie, które będzie lepsze od życia jej matki.

„ Nie oczekuję, że zrozumiesz, w przeciwieństwie do ciebie, nie chcę siedzieć w domu cały dzień jak jakiś mebel” – powiedziała wściekle, po czym rzuciła się do swojego pokoju.

W chwili, gdy weszła do swojego pokoju, jej gniew i wściekłość rozwiały się, gdy zaczęła docierać do niej rzeczywistość.

Nie mogła nic zrobić. Nie było nikogo, z kim mogłaby porozmawiać. W Cosa Nostra, gdy raz zawarto porozumienie, czy to przez podpisanie, czy ustne porozumienie, nie było już odwrotu.

Chyba że oczywiście byliście stroną silniejszą, a nawet wtedy potrzebowaliście jakiegoś ważnego powodu.

Wiedząc o tym, wiedziała, że błaganie taty nic jej nie da. Po ponad czterech godzinach obrażania się, w jej umyśle pojawił się plan.

Gdyby mogła spotkać się z mężczyzną i może powiedzieć mu, że ma już ukochaną, z którą chciałaby być , lub w ciąży, jak wymagała tego sytuacja, była pewna, że sam by anulował umowę.

Z nową pewnością siebie Elena zeszła na dół na kolację, podczas której jej rodzice wyglądali lepiej niż wcześniej.

„ Kiedy będę mogła go poznać?” – zapytała, przerywając ciszę przy stole w jadalni, gdy jej mama i tata spojrzeli na nią z szokiem w oczach.

„ Czy przynajmniej nie spotkam mężczyzny, którego chcę poślubić, przed ślubem i kiedy też ślub?” Dodała, lekko przewracając oczami. Gdyby wypadła na zbyt chętną, jej ojciec mógłby zacząć podejrzewać ją i po prostu zacząć uważnie jej się przyglądać.

„ Porozmawiam z nim i załatwię wszystkie te sprawy. Twoja matka pomoże ci w przygotowaniach i nauczy cię, czego twój mąż od ciebie oczekuje”. Jej tata powiedział, że cały jego nastrój już się rozjaśnił po jej akceptacji.

James poszedł do swojego gabinetu zaraz po kolacji, mając nadzieję na omówienie z Luigim spraw dotyczących spotkania i daty.

W tej chwili była to cisza przed burzą i czułby się bezpieczniej tylko wtedy, gdyby wydał swoją córkę za mąż za członka rodziny Santoro.

****

Luigi westchnął, patrząc na śpiące postacie Santiego i Gii. Pomimo wszystkich planów, jakie miał do wykonania, spędził ostatnie dwie godziny, tuląc ich i próbując sprawić, by przestali płakać, w końcu zasnęli ze zmęczenia i był bardziej niż gotowy, by się położyć. Mógł śmiało powiedzieć, że oboje obecnie pogrążeni są w żałobie.

W końcu spędzali u niego krótkie weekendy w ciągu ostatnich dwóch lat i nigdy nie byli tak rozdrażnieni.

„ Naprawdę potrzebuję kogoś, kto mógłby mi z nimi pomóc”. Wymamrotał, wyobrażając sobie, jak oboje przytulali się do dziewczyny wcześniej tego ranka. „James próbował się z tobą skontaktować”. Kale poinformował go w chwili, gdy wszedł do gabinetu. „To jedyna rzecz, którą słyszałem przez cały dzień”. Zażartował, nawet gdy podniósł telefon, by oddzwonić do mężczyzny.

„Chciałem tylko wiedzieć, kiedy chciałbyś spotkać się z Eleną , a także ustalić datę ślubu”. Podekscytowany głos Jamesa był słyszalny w telefonie.

„ Okej, każę Kale i Matteo pracować według mojego harmonogramu i dam ci znać, kiedy będzie najdogodniejszy czas.” Powiedział i natychmiast zakończył rozmowę, przesuwając dłonie w powietrzu.

„ Jestem pewien, że słyszałeś, że ty i Matteo powinniście wszystko ustalić, skoro musicie połączyć mój grafik ze starym grafikem Lukasa.”

„ Ślub jest na szczycie tej listy, twoja wydajność będzie mogła być zmierzona dopiero, gdy wszystko to będzie już za nami. Elena odciążyłaby też Santi i Gię do pewnego stopnia.” powiedział Kale, nie odrywając wzroku od tabletu.

Potem wstał i zaczął przeszukiwać pokój, mając przy sobie tylko tablet, co sprawiło, że Luigi uniósł brwi z rozbawieniem. Jednak gdy Kale wyciągnął kilka kamer i rejestratorów po mniej niż dziesięciu minutach swoich dziwacznych wybryków, twarz Luigiego stała się poważna.

„Ktoś go śledził”. Mruknął, mocno ściskając stół. Było w porządku, jeśli nie wiedział, ale był właścicielem ogromnej firmy technologicznej, w której miał już sposoby na wykorzystanie zakłóceń, aby powstrzymać takie rzeczy.

Czy byłby w stanie uratować swojego brata? Kale spojrzał na niego z wiedzącym spojrzeniem, a następnie wybrał pudełko, aby je do niego wrzucić.

„ Jego ochrona była już ogólnie niewystarczająca, Luigi. Gdyby tego nie zrobili, i tak by go w końcu dorwali.” powiedział Kale, widząc jego winne spojrzenie.

„ Wszyscy mieli różne metody instalacji i różne marki, jeden wróg tego nie zrobił” – dodał Kale, wzruszając ramionami. On, który dorastał tutaj, zanim podążył za Luigim, gdy dorośli, spodziewał się, że Lukas mógłby bardziej skupić się na swoim bezpieczeństwie.

Rozmawiali jeszcze przez jakiś czas w nocy, po czym Kale poinformował go, że ustala termin spotkania na kolejne dwa dni, tak aby mógł spotkać się z Eleną, nie mając pojęcia, że już się znają.