Rozdział 6 nr 6

Oczy Willa rozszerzyły się. Jego brwi wbiły się w linię włosów. Patrzyli na siebie przez kilka sekund. Emma wiedziała dokładnie, że to wysoka cena za jedną noc. Ale nie miała wyboru.

„ Czemu nie? Ta noc była wystarczająco dziwna” – powiedział Will. Wstał z łóżka, wciąż bardzo nagi. Zaśmiał się, gdy Emma odwróciła wzrok.

Emma poczuła, że jej twarz się rumieni. Szorstkie palce chwyciły ją za brodę, a Will pociągnął jej twarz tak, że spojrzała na niego. Niebezpieczeństwo polegało na tym, że jego oczy wróciły. W nich szalała gwałtowna burza, a Emma poczuła, że chciałaby, żeby ją dopadła ta burza, a nie ta, przez którą przeszła wczoraj.

„ No więc, Emma” – zbliżył się do jej twarzy. „Dobrze się bawiłaś wczoraj wieczorem?” – uśmiechnął się z wyższością, a gorący oddech uderzył ją w ucho.

Emma miała ochotę wymazać mu ten zadowolony uśmieszek z twarzy.

„ Nie rozumiem, dlaczego to ma znaczenie” – zdołała wyszeptać. Jakkolwiek tego nienawidziła, jej ciało reagowało na jego w sposób, którego nie mogła kontrolować.

„ Czy dobrze się wczoraj bawiłaś?” Zignorował jej pytanie.

„ T..tak. Zrobiłam to,” wyszeptała.

„Powiedz mi, jak bardzo ci się podobało,” przyciągnął ją bliżej.

Jego ruchy i sposób mówienia były dla niej odurzające. Zaczynała zapominać, dlaczego tam była.

Emma poczuła, że jej temperatura rośnie. Część jej krzyczała, żeby się poddać i pozwolić mu zrobić z nią, co zechce. Prawdziwy świat czekał na nią. Świat, w którym nie miała nikogo, na kogo mogłaby liczyć i gdzie mogłaby pójść. Ale w tym pokoju pragnął jej seksowny, bogaty nieznajomy. Z jakiegoś powodu, ale chciał. Ale był też egoistycznym playboyem, który myślał, że jest pracownicą seksualną.

„ Powiedz mi, jak bardzo mnie pragniesz, Emma.” Przyparł ich do ściany.

Każdy cal jej ciała był przygwożdżony przez niego. Jego palce bawiły się odsłoniętymi częściami jej skóry, wysyłając iskry przez jej krew. Szlafrok był jedyną rzeczą między nimi. To była jej tarcza. Była pewna, że gdyby ten szlafrok zniknął, wygrałby tę bitwę, a ona zostałaby przygwożdżona pod nim.

„ To, czego chcę” – wyszeptała Emma resztką silnej woli, jaka jej pozostała – „ to 50 000 dolarów, które zgodziłaś się mi zapłacić”.

Will parsknął śmiechem i odsunął się od niej.

„ Jesteś w tym kiepski” – odpowiedział. „No dobrze”. Podszedł do miejsca, gdzie wczoraj wieczorem leżały jego ubrania. „Wypiszę ci czek. Wiesz, dla efektu dramatycznego”. Puścił do niej oko.

Walka wciąż szalała w ciele Emmy, gdy próbowała uspokoić oddech. To się działo. Uratowała się.

Will narzucił na siebie szatę i wyciągnął czekową książeczkę i długopis. Długopis zszedł bliżej pustego czeku.

„ Jak brzmi twoje pełne imię?” zapytał. W jego głosie nie było już śladu zabawy.

„ Emma Skye Wells.”

Gdy miał już złożyć podpis, zadzwonił jego telefon.

Spojrzał na niego i zachowanie się zmieniło. Panika błysnęła w jego oczach, gdy rzucił się, by odebrać. Potem złapał go i pobiegł na drugi koniec pokoju.

„ Dzień dobry, tato” Will podniósł słuchawkę i odebrał. Jego głos stracił cały niebezpieczeństwo złego chłopca.

Emma była zdezorientowana. Zastanawiała się, czy to w ogóle ta sama osoba, którą widziała zaledwie kilka chwil temu. Ale w słuchawce rozległ się donośny głos, który przerwał jej myśli. „William Anderson Stewart! Lepiej, żebyś miał dobry powód, żeby opuścić wczorajsze spotkanie rodzinne!”

„ Pracowałem do późna. To ważny czas dla firmy i chciałem mieć pewność, że zrobię jak najwięcej” – skłamał.

Oczy Willa powędrowały w stronę Emmy. Jej ręka powędrowała do ust, próbując ukryć rozbawienie. Przewrócił oczami i odszedł dalej, aby nie mogła już nic usłyszeć.

Kim był ten nowy Will? Przyjemny, posłuszny? Nie mogła powstrzymać się od chichotu. Bogaci ludzie mieli problemy.

Will udał się do łazienki, aby dokończyć rozmowę z dziadkiem.

„ Nie wierzę ci! Jesteś w jakimś hotelu, ukryta z jakąś laską, prawda?”

„ Nie jestem, tato”. Will nienawidził kłamać dziadkowi. Ale jeszcze bardziej nienawidził go rozczarowywać. Dziadek pomógł mu po stracie Grace dwa lata temu. Uratował mnie przede mną samym.

„Nie wierzę ci. Will, dlaczego musimy to kontynuować? Obiecałeś mi, że przyprowadzisz do domu miłą dziewczynę. Odziedziczysz firmę. Wiąże się z tym odpowiedzialność. Musisz znaleźć dziewczynę, z którą się ustatkujesz, albo ja znajdę jakąś dla ciebie”.

„ Pstryk!”

„ Nie 'Pop' mnie. Czas wprowadzić pewne zmiany w swoim życiu, William. To dla twojego dobra” – jego głos złagodniał. „Nie będę patrzył, jak się niszczysz. Nie znowu”.

„ Postaram się bardziej” – obiecał Will.

„ Nie masz wyboru. Jeśli znów coś zepsujesz, to cię odłączę” – odpowiedział dziadek. „Weź się w garść. Do zobaczenia wieczorem”.

„ P—.” Jego dziadek rozłączył się, zanim zdążył powiedzieć cokolwiek więcej.

Will przeczesał włosy dłońmi. „Ugh!” jęknął z frustracji.

Co miał zrobić? Zaaranżowany związek? Co to było, 1937?

Wyszedł z łazienki. Jego oczy błyszczały świeżym podrażnieniem.

Emma była zaskoczona widząc go w takim stanie. Czy zmienił zdanie? Czy nadal zamierzał jej zapłacić? „Więc… mój czek?” powiedziała z fałszywą brawurą.

Will wpatrywał się w nią. Emma spojrzała na faceta, który zbliżał się do niej z dwuznacznym uśmiechem. Cofnęła się ze strachu. Co się tu stało ? Czy ona go właśnie zdenerwowała?

„ Tak, tak” – mruknął. Podszedł do wyrzuconej książeczki czekowej, ale w jego umyśle zaświtał plan.

Emma. Była zwyczajna, niegroźna i naprawdę dobra w tym „miłej dziewczynie”. Musiałby ją trochę podrasować, ale mogłaby być jego zbawieniem. Był oświecony.

Strach zaczął trzepotać w żołądku Emmy, gdy Will na nią patrzył. W jego oczach zabłysła figlarna radość. A jej się to nie podobało. Koła zębate kręciły się w jego umyśle i nie była pewna, jak dobrze to dla niej wróży.

„ Więc, nasza umowa?” Emma spróbowała ponownie. Will podszedł do niej.

„ Wiesz,” zażartował. „Myślę, że 50 000 dolarów to trochę za dużo za jedną noc.”

Emma spanikowała. Musiała zdobyć te pieniądze. On już zgodził się jej zapłacić. Mógł wycofać się z ich umowy . Czy mógł? Do kogo Emma mogła zadzwonić w takiej sprawie? Wątpię, żeby policja jej pomogła. Co robią prawdziwe pracownice seksualne w takich przypadkach? Zaczynała się wkurzać.

„ Ale ja” – wyjąkała Emma.

Will uniósł palec, żeby ją powstrzymać. „Spokojnie. Zapłacę ci. Ale najpierw potrzebuję przysługi”.

„ Przysługę?”

„ Tak. A potem dostaniesz swoje pieniądze.”

Chciała rzucić w niego czymś. Ten głupi, zadowolony uśmiech na jego twarzy doprowadzał ją do szału. Był tak zadowolony z siebie. A ona nie miała innego wyboru, jak się na to zgodzić. Ten plan wymknął się spod kontroli. Ale jeśli miała być szczera wobec siebie, to nie był to świetny plan od samego początku.

„ Dobrze” – skrzyżowała ramiona na piersi. „Jaka przysługa?”

„ Dowiesz się, jak tam dotrzemy. Ubierz się.” Puścił do niej oko i pobiegł się ubrać.

Kilka minut później byli już z powrotem w ekstrawaganckim samochodzie Willa. Emma skrzywiła się na widok plam po wodzie, które zostawiła. Ścisnęła swoją zniszczoną torbę na kolanach. Ogarnęła ją obawa. Na co się zgodziła?

Will patrzył, jak ona się kurczy, i nie mógł powstrzymać się od śmiechu.

„ Musisz się zrelaksować. Nie jestem seryjnym mordercą.”

„ Jasne” – Emma wymusiła śmiech.

Will wydawał się niemal radosny. Poświęciła czas, by mu się przyjrzeć. W świetle dziennym jego rysy twarzy były łatwiejsze do zobaczenia. Przypomniała sobie, jak jej palce przeczesywały jego gęste, ciemne, falujące włosy i jak była przyciśnięta do jego złotej skóry.

W świetle słonecznym jego oczy miały kolor miodu. Może zmieniają kolor wraz z jego emocjami, rozmyślała. Teraz były słodkie jak miód, ale przypomniała sobie, jak ciemne się stały, gdy ogarnęło go pożądanie. Ta myśl sprawiła, że zadrżała.

Mijane przez nich budynki stawały się coraz bardziej szykowne. Podjechali pod wystawny sklep. Will zatrzymał samochód, a obsługa otoczyła go tłumem.

„Jesteśmy na miejscu” – powiedział Will. Podał kluczyki jednemu z pracowników, podczas gdy inny pomógł Emmie wysiąść z samochodu. Zostali odprowadzeni do budynku. Emma była oszołomiona tym, co zobaczyła. Najpiękniejsze ubrania były idealnie wyeksponowane. Otaczały ją zwiewne sukienki, eleganckie garnitury, dopasowane stroje.

„ William!” Ktoś zawołał z radością. „Jak miło cię widzieć!” Podszedł do nich piękny mężczyzna. Był ubrany w różowy garnitur, a jego długie włosy były związane w elegancki kucyk.

Will przywitał go małym uśmieszkiem i skinieniem głowy. Jason objął Willa krótkim uściskiem, zanim spojrzał na Emmę.

„ Co tu mamy?” Jason zmierzył ją wzrokiem.

„ To jest Emma” odpowiedział Will. Emma była oszołomiona, gdy przyglądała się otoczeniu. Co to było za miejsce?

„ Cóż, cześć Emma” Jason wziął ją za rękę i pocałował. Emma się zarumieniła.

„ Cześć” – spojrzała na Willa. „Co tu robimy?”

„ Ona jest… um… inna” – Jason uśmiechnął się dziwnie. „Czy twój gust co do kobiet się zmienił?”

Will przewrócił oczami. „Muszę mieć ją gotową za około godzinę” – powiedział, ignorując pytanie.

„ Gotowa? Gotowa na co?” zapytała Emma, jej konsternacja rosła. Will ją zignorował.

„Więc w jaką seksualną boginię ją zamieniamy?” zapytał Jason z rozmachem.

„ Nie. Potrzebuję, żeby wyglądała jak miła dziewczyna. Ktoś, kogo Pop by polubił.”

Jason się zaśmiał. „Kochanie, musiałabyś wskrzesić księżną Dianę. Chcesz, żebym zmienił ją w księżną Walii?”

„ Dokładnie.” Will poklepał Jasona po ramieniu i odszedł.

Jason pokręcił głową z niedowierzaniem. Ale on nigdy nie cofał się przed wyzwaniem.

„ Ugh. Ma szczęście, że jest w porządku”. Zwrócił uwagę z powrotem na Emmę. „No dobrze, kochanie. Mamy dużo pracy do zrobienia i mało czasu, żeby to zrobić. Proszę, chodź tędy”.

Jason objął Emmę ramieniem i zaprowadził ją do garderoby. Była udekorowana eleganckimi, ozdobnymi krzesłami i zasłonami. Wszystko było w bogatych odcieniach czerwieni i złota. Jej głowa zawirowała od majestatu tego wszystkiego. Najpierw hotel, a teraz to. W co przekształciło się jej życie? Sabrina nigdy by w to nie uwierzyła.

„Okej, Emma. William dał mi monumentalne wyzwanie przekształcenia cię w elegancką, klasową i pełną smaku damę towarzystwa w mniej niż godzinę. Pomóż mi. Co ci się podoba?”

„ Przepraszam, co?” powiedziała Emma, wciąż oszołomiona. „Nie stać mnie na nic z tego.”

„ Och, kochanie. Nic nie kupujesz.”

„ Nie rozumiem” – powiedziała. Jason usiadł przed nią i pogłaskał ją po głowie.

„ Naprawdę nie jesteś taka jak reszta. Okej. Tak to działa. Wybierasz rzeczy. Cokolwiek. Wszystko, jeśli tego chcesz. A potem William to kupuje.”

„ Tak po prostu?” Emma była oszołomiona.

„ Wydaje się, że trochę cię to przerasta. Więc tak to zrobimy. Ja”, gestem wskazał na siebie, „wybiorę dla ciebie kilka opcji i je przymierzymy. Co ci się podoba, możesz sobie zatrzymać. Jak ci się to podoba?”

„ Muszę?” – zapytała Emma.

„ Myślę, że tak” odpowiedział Jason. „Poczekaj tutaj. Zaraz wrócę”. Wyszedł z garderoby, pozostawiając Emmę bez słowa.

Jason był tak zdezorientowany. Co William knuje ? Ta dziewczyna nie przypominała w niczym tych, które przyprowadził wcześniej. A on chciał kogoś, kto zrobi wrażenie na jego dziadku? To coś nowego.

Zazwyczaj William potrzebował kogoś odpowiedniego na jakieś wydarzenie lub przyjęcie. Uwodzicielska kusicielka była jego zwykłym typem. Will nigdy nie chciał być widziany, chyba że z najbardziej pożądaną kobietą w okolicy. Teraz chciał eleganckiej księżniczki. Jason się roześmiał. To było jak jedna z tych powieści romantycznych, które tak bardzo kochał. Miliarder-playboy zakochuje się w biednej, nieśmiałej dziewczynie. Książę znajduje swojego Kopciuszka.

„ Chyba to czyni mnie wróżką chrzestną” – Jason rozmyślał głośno do siebie. Wrócił do Emmy z masą wspaniałych ubrań.

„ To wszystko?”

„ To ty przymierz, kochanie. No chodź. Nie mogę już znieść widoku ciebie w tych łachmanach”.

Emma skrzyżowała ramiona na ciele. Czy on naprawdę oczekiwał, że ona rozbierze się przed nim?

Jason zrozumiał jej obawy i zaśmiał się: „Och, kochanie, nie. Nie musisz się o mnie martwić. Nie jesteś w moim typie. Wolałbym oglądać rozbierającego się Williama, jeśli rozumiesz, co mam na myśli” – uśmiechnął się.

„ Och! Nie, pomyślałem, po prostu tak jest…”

„ Rozumiem. W porządku, kochanie. Jesteś skromną dziewczyną. Nic w tym złego. I muszę się zastanowić, jak ty i mój słodki William się poznaliście. Nie jesteś taka jak żadna dziewczyna, którą mi przyprowadził.”

Emma nie chciała odpowiedzieć na to pytanie. Wstyd w niej rozkwitł: „To… hm… skomplikowana historia”.

„ Założę się, że tak” – odpowiedział Jason. Ale Emma najwyraźniej nie chciała nic więcej mówić.

„ No dobrze, moja droga. Zróbmy z ciebie damę dla Willii Stewart.”