Rozdział 124

Mama spojrzała na mnie i z powrotem na Carę, obdarzając ją szerokim uśmiechem. „Och, to wspaniale! A teraz, gdy twój ojciec znów szkoli wojowników, może uda nam się namówić go, żeby spędzał tu więcej czasu. Tęskniłam za wami obojgiem”.

„ Zobaczę, co mogę zrobić” – mówi Cara i macha do mojego ojca, zanim wychodzimy na tyły. Jest zmierzch, a nocne powietrze szybko się ochładza. „Potrzebujesz kurtki? Mogę ją zdobyć” – zaczynam mówić, ale nagle przychodzi mi do głowy pewien pomysł. „Właściwie, dlaczego nie pójdziesz ze mną, a ja przyniosę ci jedną z moich bluz”.

Wciągam ją z powrotem do środka i prowadzę po schodach do mojego pokoju. Nigdy nie była w moim pokoju. Jestem prawie pewien, że jest w większości czysty. Ale co najlepsze, kiedy wrócę dziś wieczorem, jej zapach nadal będzie się unosił. Kiedy wchodzimy, puszczam jej dłoń i podchodzę do mojej szafy. „To twój pokój?”