Rozdział 16

Madelyn była wdzięczna, że jej przeszłe ja pielęgnowało miłość do nauki, bo w przeciwnym razie nie miałaby odwagi, by opuścić klasę i uczyć się w bibliotece. Z obecną wiedzą była pewna, że poradzi sobie z pytaniami z egzaminu licealnego, zapewniając sobie miejsce na przyzwoitym uniwersytecie, a przy odrobinie większej determinacji, być może nawet w instytucji najwyższej klasy.

Jej przedmioty humanistyczne były solidne, ale jej znajomość nauk ścisłych i matematyki była chwiejna. Niestety, w ciągu dnia było po prostu za mało godzin, aby skupić się na tych przedmiotach — po szkole musiała nadal chodzić na zajęcia z gotowania i gry na pianinie.

Siedząc przy oknie sięgającym od podłogi do sufitu w bibliotece, Madelyn wydawała się przygnębiona. Zirytowana, roztargniona przeczesała palcami włosy. Rozmyślanie nad problemami wydawało się stratą czasu, kiedy mogła zapamiętywać więcej słówek.