Rozdział 4

Dylan POV

Po długiej nocy i jeszcze dłuższym poranku w końcu stanęliśmy na korytarzu szkoły, czekając na przybycie bliźniaków.

„Moje!” Wszyscy, którzy stali na korytarzu, napięli się, ponieważ byliśmy seniorami, ja i Nick staliśmy na samym końcu ludzkiej kolejki. Wszyscy sparowani ludzie byli ustawieni dokładnie naprzeciwko swoich wilczych towarzyszy w ich wieku.

Pozostaliśmy w milczeniu i bez ruchu, gdy Arya szła korytarzem i zatrzymała się tuż przed Nickiem. Jego oczy rozszerzyły się ze strachu, niepewny, czy spojrzeć w górę, czy trzymać głowę spuszczoną.

„Spójrz mi w oczy, kolego”. Spojrzał na mnie lekko, jakby pytając, co powinien zrobić. „Powiedziałem, spójrz mi w oczy”. Powoli przesunął linię wzroku w górę, by spojrzeć na jej twarz. Sam rzuciłem okiem i zobaczyłem, że jej oczy były czarne jak smoła z pożądania.

„Nie... nie mogę... to znaczy... eee.” Zanim zdążył cokolwiek wymamrotać, dwa wilki z naprzeciwka wyrwały go z szeregu i pociągnęły za Aryę.

„Hej!” Moja głowa podskoczyła, zanim zdążyłam się powstrzymać. Moje usta również zapomniały, gdzie są, gdy wyskoczyłam z szeregu. Wszyscy spojrzeli na mnie, a moje oczy rozszerzyły się, gdy zdałem sobie sprawę z tego, co zrobiłem.

Adrian, drugi bliźniak, podszedł do mnie, zanim uderzył mnie prosto w brzuch, natychmiast się zgiąłem. Poczułem ukłucie w lekko zagojonych plecach.

„Znam cię... Zostałeś publicznie wychłostany zaledwie dwa dni temu”. Boże, nienawidzę tego gościa. „Mam też wiarygodne informacje, że wczoraj na zajęciach otwarcie sprzeciwiłeś się naszym zasadom i regulacjom”.

Nieznacznie przesunąłem głową w dół linii i zobaczyłem Erin, która wyglądała na lekko przestraszoną. Jej partner, przyszły beta, patrzył na nią i kiwał głową, aby ją uspokoić.

„Ty pieprzona zdrajczyni, donosisz na swoich?” krzyknęłam do niej, zanim poczułam, jak pięść uderza w mój policzek. Moja głowa odskoczyła na bok od siły, podczas gdy moi koledzy z klasy jęknęli.

Mam już dość takiego traktowania, w tamtym momencie nie kontrolowałam swoich czynów. Zacisnęłam pięści, a moja postawa stała się o wiele bardziej defensywna. Moja głowa poderwała się do góry, by być alfą, i spojrzałam mu w oczy.

„Nie znasz znaczenia słowa brak szacunku”. Nagle rzuciłem pięścią w jego głowę, czego z łatwością uniknął, ale moja stopa podniosła się i kopnęła go zamiast tego. Zatoczył się do tyłu od siły z szeroko otwartymi oczami.

„Ty... ty mnie naprawdę uderzyłeś!” Nawet nie brzmiał na zirytowanego, raczej zszokowanego. Wszyscy na korytarzu patrzyli, czekając, aż alfa coś zrobi, ale zamiast tego po prostu wyprostował się, odzyskując opanowanie. „Myślę, że wszyscy powinni wrócić do klasy”. Zaczął odchodzić, podążając za siostrą, gdy go zawołałam.

„A co z Nickiem?!”

„Proste, to kumpel mojej siostry. Teraz należy do niej”. Argh, nie jest żadnym pieprzonym przedmiotem. „Nie jest jej własnością”. Z jego ust wyrwał się chichot, zanim znów odwrócił się do mnie plecami.

„Wszyscy ludzie są własnością”.

Chwilę później wszyscy dotarli na zajęcia z nauk ścisłych, nasza nauczycielka, pani Mathews, została sparowana z lekarzem stada Lycanów. Teraz ma z nim również czterolatka i dwulatka. Była jedną z pierwszych osób, które zostały wciągnięte w fałszywy związek.

„O czym ty myślałaś, młoda damo?” Przekręciłam głowę, zanim spojrzałam na puste miejsce obok mnie. Nick był teraz z tą głupią wilczycą. Będąc zmienioną, jestem tak wściekła, że to aż śmieszne.

„Myślałem sobie, ten facet jest dupkiem. Słyszałeś go? „Wszyscy ludzie są własnością”. To bzdura”. Spojrzałem w górę, a cała klasa spojrzała na mnie, jakbym miał trzy głowy. Gadanie głupot o wilkach to jedno, ale gadanie o alfie jest karane śmiercią, atakowanie alfy to jeszcze gorsze przestępstwo.

Potem ktoś zapukał do drzwi i weszła Erin i jej banda spółkowanych bękartów. „Przepraszamy za spóźnienie, pani.”

„Erin, jak się układają sprawy między tobą a Bate Monroe?” Zarumieniła się, zdrajca faktycznie zarumienił się na wspomnienie jego imienia.

„Wczoraj wieczorem rozmawiał ze mną o staraniu się o dziecko. Potrzebujemy dobrego, silnego chłopca, który przejmie rolę beta”. Prychnęłam, patrząc na nią, gdy zajmowała swoje miejsce.

„Wy, faceci, jesteście naprawdę żałośni, czemu to nie może być dziewczynka? Te kundle to w zasadzie neandertalczycy” – wyraziłem swoją opinię i zobaczyłem wszystkie zszokowane twarze wokół mnie. Nazywanie lykanów kundlami jest tym samym, co nazywanie nas szumowinami.

Po zakończeniu lekcji cała szkoła została wezwana na apel. To tutaj każdy człowiek, który złamał zasady, był karany, zazwyczaj 10 batami lub czymś podobnym.

„Witamy na apelu szkolnym, gratulacje dla bliźniaków alfa za znalezienie obu swoich partnerek. Teraz do rzeczy, ponieważ zbliża się piąta rocznica nowego świata, zostaliśmy poinformowani, że król alfa odwiedzi nasz okręg w przyszłym tygodniu, to bardzo ekscytująca wiadomość. Chcemy, abyście wszyscy wyglądali jak najlepiej, wilczyce i spółkowane samice będą nosić wzorowe sukienki uszyte przez krawcową. Samce wilków i spółkowani mężczyźni będą nosić szyte na miarę garnitury. Każdy, kto nie zastosuje się do zasad, zostanie upomniany”. Król Alfa?! Nikt go jeszcze nie spotkał, objął tron trzy lata temu, kiedy skończył 18 lat.

Naprawdę się nie pojawił, świetnie, ten miesiąc będzie pieprzonym koszmarem.

„Co do ludzi. Dostaniecie nowy mundur do założenia na wizytę, ma być starannie wyprasowany i wykonany na najwyższym poziomie. Co do następnych ludzi, biorąc pod uwagę wasze nastawienie w zeszłym tygodniu, wyjdziecie na przód i poniesiecie karę. Tony Summerset?!” Głowa Tony'ego podskoczyła, gdy się rozejrzał, był w niższej klasie, ale podzielał moje poglądy, jeśli chodzi o Lykanów.

Powoli podszedł do przodu zgromadzenia, niemal natychmiast jego top był tomem w dwójkę i otrzymał 10 batów. Następna była dziewczyna o imieniu Kara i ona również otrzymała 10 batów. Kilka innych osób powoli podeszło, godząc się na swój los, a potem nagle wywołano moje imię. „Dylan Riley”. Wewnątrz byłem przerażony, ale po prostu wzruszyłem ramionami, chyba trochę się tego spodziewałem. Chociaż nie jestem pewien, czy moje plecy wytrzymają więcej obrażeń.

„Zaatakowałeś alfę, prawda!” Jego oczy wwiercały się w moje, gdy pochyliłem głowę poddając się jego autorytetowi.

„Technicznie rzecz biorąc, nie”. Wszyscy w szkolnej sali gimnastycznej patrzyli ze strachem, gdy moja głowa przesunęła się w stronę pierwszego rzędu po stronie wilków. Adrian siedział z dziewczyną wilkołaka z niższej klasy, miała na imię Jana, chyba znalazł swoją partnerkę. Nicka i Aryi nigdzie nie było widać. Adrian wzruszył ramionami, jakby chciał powiedzieć, że nic nie powiedział, zanim uśmiechnął się z powodu mojego komentarza. „On jeszcze oficjalnie nie przyjął tytułu alfy, więc po prostu…” Spojrzałem na dyrektora i zauważyłem, że jego oczy są czarne, a pazury wysunięte, był w tym, co lycanie nazywają półzmianą, wyzwalaną, gdy podmiot się wścieka.

Zwrócił się do dwóch wilków ochroniarzy i skinął im głową. Prawie natychmiast zostałem zmuszony do klęczenia, moja ręka została przyciśnięta do stołu i przytrzymana przez jednego wilka, podczas gdy moje ciało było przytrzymywane przez drugiego.

„Ok, nie sądzę, żeby to było konieczne, mam krew alfy, głupia ludzka dziewczyna nie może mnie skrzywdzić”. Moja głowa gwałtownie zwróciła się w stronę Adriana, który wstał przed szkołą, aby powstrzymać to, co się działo.

„Mimo to ludzie muszą znać swoje miejsce”. Po tych słowach nacisk na moje ramię wzrósł, gdy ręka naszego dyrektora podciągnęła mój rękaw, zanim długi pazur przebił moją skórę. Piekący ból promieniujący ze świeżej rany sprawił, że zmrużyłem oczy i zacisnąłem pięść, mocno ugryzłem się w wewnętrzną stronę policzka, natychmiast czując smak krwi, jednak z moich ust nie wydobył się żaden dźwięk.

Kontynuował pisanie, używając mojej skóry jako płótna i swoich pazurów jako markera. Pisał w nieskończoność. W pewnym momencie, gdy odwróciłam głowę, mój wzrok lekko się zamazał.

Po minutach tortur skończył, a nacisk na moje ramię zelżał, natychmiast wyrwałem ramię. sycząc przez zęby z bólu. Miałem zamiar czmychnąć ze sceny, gdy zostałem brutalnie złapany po raz kolejny, moje ramię było trzymane w powietrzu przez dyrektora, podczas gdy moje stopy były kilka cali nad podłogą, krew kapała z rany, a wzór, który zrobił, był widoczny dla wszystkich.

Mnóstwo ludzi złapało oddech, nawet wilki wyglądały na lekko przerażone tym, co się stało.

„To się dzieje, gdy człowiek postanawia przemówić. Mogę obiecać, że każdy, kto powie choć jedno słowo o naszym sposobie życia, zostanie ukarany tak samo”. Moje ramię zaczynało poważnie boleć od trzymania go w powietrzu przez tak długi czas, a brak przepływu krwi do mojego wiszącego ramienia powodował u mnie mrowienie, ale nadal odmawiałem wydania dźwięku. Powstrzymywałem łzy i mocniej ugryzłem się w policzek, przez co więcej krwi napłynęło mi do ust.

„Dość tego Bradley!” Adrian warknął, wciąż stał i patrzył na scenę przed sobą. Jego oczy utkwiły mocno w dyrektora, z jego piersi wyrwał się niski ostrzegawczy pomruk, który sprawił, że dyrektor przełknął ślinę, szybko puścił moje ramię powodując, że upadłem na podłogę.

Cichy krzyk wydobył się z moich ust, gdy uderzyłem o twardą podłogę . Natychmiast się odsunąłem, moja stopa o włos minęła wysoki stopień prowadzący na scenę i upadłem, czekając na uderzenie o ziemię, ale ono nigdy nie nastąpiło. Dwa silne ramiona owinęły mnie, chwytając moje słabe ciało, zmuszając mnie do spojrzenia w górę, moje oczy rozszerzyły się, gdy zauważyłem, że Adrian złapał moją spadającą postać.

„To nie jest część programu karania ludzi!” Adrian warknął, powodując, że napięłam się w jego uścisku, odepchnęłam go od siebie, zanim poprawiłam górę munduru. W pokoju panowała śmiertelna cisza, podczas gdy ja rzuciłam okiem na swoje przedramię.

Jego niszczycielskie pazury wyryły na mojej skórze dwa słowa, słowa, które z całą pewnością pozostawią blizny na moim ciele na całe życie.

'Ludzkie śmieci'

„Trzeba wyciągnąć wnioski, dostała lanie zaledwie dwa dni temu i najwyraźniej nie miało to na nią wpływu”. Kolejne warknięcie wyrwało się z piersi Adriana, gdy wszedł na scenę, nie przejąłem się tym, można by pomyśleć, że się wstydzę, ale po prostu lekko się uśmiechnąłem. Poprawiłem trochę rękaw, żeby nie ocierał świeżej rany, zanim przemówiłem.

„To nie ma znaczenia ”, cała sala spojrzała na mnie zszokowana moim nastawieniem. „Wolę być nazwany ludzkim szumowiną, niż mieć jakiekolwiek podobieństwo do waszego rodzaju. Jestem dumny z tego, kim jestem, ilu z was może to powiedzieć?” Po moim niesamowitym krótkim przemówieniu przeszedłem dokładnie środkiem między ludźmi a lykanami i wyszedłem za drzwi.

Koniec z uległością, ujdzie mi na sucho tyle, ile się da, nie wpadając w zbytnie kłopoty. Nadejdzie dzień, kiedy moc Lycanów osłabnie. Kiedy to nastąpi, będę gotowy, będę czekał na dzień, w którym odzyskamy nasz świat. A jeśli chodzi o najlepszą część mojego planu...

Nikt nie może mnie powstrzymać.