Rozdział 205

Najbardziej prawdopodobne, że próbował mnie sprowokować.

„Nie jestem pewien, co dokładnie masz na myśli, oglądałem tylko historię o tym, jak ludzkie dzielnice spaliły swoje etapy kary”. Chyba w końcu zdał sobie sprawę, że trochę włożył nogę w usta, wspominając króla.

„A co dokładnie o tym myślisz? Wszyscy wiedzą albo przynajmniej zakładają, że to ty pierwotnie podpaliłeś obszar swojego dystryktu. Czy to cię obchodzi?” Pokręciłem głową, nie. To było naprawdę zabawne, nigdy nie chciałem być liderem, nigdy nie chciałem być nikim. Chciałem tylko spokojnego życia, które kręci się wokół mnie i próbowania robienia tego, co najlepsze dla mojej rodziny. Dopiero teraz, myśląc wstecz, moje życie nigdy nie było spokojne. Nawet zanim król mnie poznał, byłem karany co miesiąc przez dyrektora szkoły lub przez wilki wojowników, które zostały wysłane na patrol. Poza tym nigdy nie przestałem wyrażać swoich opinii i myśli. To też nigdy się nie zmieni.