Rozdział 177

„Tak...” – wymamrotałam, podczas gdy jego kciuk delikatnie masował bałagan, który stale osadzał się na moim ramieniu.

„A czy masz pełną ruchomość nadgarstków?” Nigdy wcześniej mnie o to nie zapytano. Myśląc o tym, rzeczywiście czułam, jakby moja skóra się naciągała za każdym razem, gdy odciągałam rękę lub opierałam się na niej. Ale to było tylko dlatego, że skóra była tak napięta, a to był znany fakt, że doszło do uszkodzenia nerwów i mięśni.

„Nie jestem tu z powodu moich starych urazów”. Szybko odsunęłam rękę, przez co twarz lekarza nagle opadła. Nie potrzebowałam przypominania, jak bardzo zepsute było moje ciało. „Potrzebuję...” Głos uwiązł mi w gardle, gdy próbowałam powiedzieć, czego potrzebuję. Dlaczego tak trudno było mi to wyartykułować? Udało mi się bez problemu powiedzieć Lewisowi. „Okej... Potrzebuję testu ciążowego”. Wyrzuciłam to z siebie, nawet nie patrząc na twarz lekarza. „Muszę się tylko upewnić!”